ประชาไท | Prachatai3.info |  |
- มหาวิทยาลัยกับการสร้างพลเมือง บทที่ 1 : เมื่อเราไม่ได้พูดถึง “พลเมือง” คนเดียวกัน
- แรงงานได้เปล่าชื่อ ‘นักศึกษาฝึกงาน’: สวัสดิการไม่ต้องมี โอทีไม่ปรากฏ บาดเจ็บ-ตายรันทดจบง่าย
- "สมเเล้วที่เป็นประเทศด้อยพัฒนา" ไม่สามารถโพสต์ข้อความนี้ลงเฟซบุ๊กได้
- นักวิจัยวิพากษ์ NGO ช่วยเด็กแอฟริกันที่ไม่ได้คิดว่าตัวเอง 'ถูกค้ามนุษย์' แค่อยากมีงานทำ
- เฟซบุ๊กยอมรับมีกรณีถูกใช้เป็นเครื่องมือ 'ปฏิบัติการข้อมูลข่าวสาร' (IO)
- กางหนังสือ เปิดตำรา-นักเรียนไทยเรียนเรื่อง 2475 อย่างไร
- LINE เผยเคยส่งข้อมูลส่วนตัวผู้ใช้เพื่อสืบสวนคดีอาญาให้กับรัฐไทยและประเทศอื่นๆ
- สำนักพระราชวังแถลงการณ์พระอาการสมเด็จพระราชินี
- หมายเหตุประเพทไทย #155 ความเปลี่ยวดายอันกึกก้องเกินต้าน
- นักเศรษฐศาสตร์เรียกให้จัดระบบการจ้างงานแบบเหมาช่วงมีมาตรฐานสากล
- สภาฯ ศูนย์กลางแรงงาน จี้ คสช. คืนอำนาจให้ประชาชน ต้องเลือกตั้งปีนี้
- นักข่าวประจำรัฐสภาเรียกร้อง สปท.ถอนร่างกฎหมายคุมสื่อ
- วัยแรงงานเจ็บป่วยฉุกเฉินมากที่สุดจากอุบัติเหตุยานยนต์
- ศาลฏีกานัดฟังคำพิพากษา 'ชาวบ้านบ่อแก้ว' จะถูกให้ออกจากที่ทำกินหรือไม่ 2 พ.ค.
- เครือข่ายคุ้มครองเด็กและสตรีจี้เอาผิดผู้เกี่ยวข้องกรณีค้าประเวณีเด็กแม่ฮ่องสอน
| มหาวิทยาลัยกับการสร้างพลเมือง บทที่ 1 : เมื่อเราไม่ได้พูดถึง “พลเมือง” คนเดียวกัน Posted: 30 Apr 2017 01:01 PM PDT สัมมนาสาธารณะถกปัญหาการศึกษาพลเมืองช่วงประชาธิปไตยขาลง ผอ.ศูนย์ประสานงานเครือข่ายการศึกษาเพื่อสร้างพลเมืองประชาธิปไตย ชี้ต้องสร้างพลเมืองที่ต้านเผด็จการเพื่ออนาคต ดันยากหน่อย ทุกวันนี้เรายังพูดถึงพลเมืองคนละคนกันอยู่เลย เมื่อวันที่ 20-21 เม.ย.ที่ผ่านมา สถาบันสิทธิมนุษยชนและสันติศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล ร่วมกับศูนย์ประสานงานเครือข่ายการศึกษาเพื่อสร้างพลเมืองประชาธิปไตย และมูลนิธิฟรีดริช เอแบร์ท จัดสัมมนาสาธารณะ "บทบาทอุดมศึกษาในยุคประชาธิปไตยถดถอย การสร้างความสมดุลระหว่างเป้าหมายทางเศรษฐกิจและการสร้างความเป็นธรรมทางสังคม" ที่ห้องประชุม 101 สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล ภายในงานมีการเชิญตัวแทนอาจารย์จากหลายมหาวิทยาลัย นักวิชาการชาวไทยและต่างชาติ ตัวแทนจากฝ่ายธุรกิจ แรงงาน หน่วยงานระหว่างประเทศและนิสิตนักศึกษาเข้าร่วมอภิปรายหลายประเด็น ประชาไทเปิดบทที่ 1 ของสัมมนาสาธารณะด้วยบทสัมภาษณ์จาก ผศ.อรรถพล อนันตวรสกุล ผู้อำนวยการศูนย์ประสานงานเครือข่ายการศึกษาเพื่อสร้างพลเมืองประชาธิปไตย ว่าด้วยความลักลั่นของการตีความพลเมืองในไทย ความจำเป็นที่แท้จริงของการสร้างพลเมืองผ่านการศึกษา ปัญหาเรื้อรังเชิงโครงสร้างที่เป็นกับดักในการทำงานด้านการสร้างพลเมืองในประเทศไทยช่วงเปลี่ยนผ่าน
|
| แรงงานได้เปล่าชื่อ ‘นักศึกษาฝึกงาน’: สวัสดิการไม่ต้องมี โอทีไม่ปรากฏ บาดเจ็บ-ตายรันทดจบง่าย Posted: 30 Apr 2017 12:34 PM PDT รู้จัก "นักศึกษาฝึกงาน" กันแค่ไหน เปิดปัญหาสารพัดการเอาเปรียบและประสบการณ์ "เสียว" ของนักศึกษาฝึกงานที่คุณ (น่าจะ) ไม่เคยรู้ ปี 2556 ปรากฏข่าวว่ามีกลุ่มนักศึกษาฝึกงานรวมกลุ่มกันในนาม "แฟร์ เพลย์" รณรงค์ให้มีการจ่ายค่าตอบแทนนักศึกษาฝึกงาน เพื่อปรับทัศนคติการฝึกงานแลกประสบการณ์แบบเดิมๆ รวมถึงมีแผนร่วมมือกับเครือข่ายแรงงานต่างๆ เหตุการณ์ที่ช่วยขับเคลื่อนพลังของกลุ่มนี้ก็คือ คำตัดสินของศาลในนิวยอร์กที่ตัดสินว่า บริษัท ฟ็อกซ์ เสิร์ชไลต์ พิกเจอร์ ผิดจริงตามกฎหมายค่าแรงขั้นต่ำและล่วงเวลา ฐานไม่จ่ายค่าแรงนักศึกษาฝึกงานที่ช่วยทำหนังเรื่องแบล็ก สวอน ในปี 2010 ในประเทศไทย ประเด็นเรื่องนักศึกษา/นักเรียนฝึกงาน ยังไม่ถูกพูดถึงในวงกว้างนัก ทั้งเรื่องค่าแรง สิทธิประโยชน์ต่างๆ ทำให้นักศึกษาไม่รู้ถึงสิทธิที่พึงจะได้รับ ไปจนถึงการเผชิญกับปัญหามากมายที่นักศึกษาจะต้องพบเจออย่างยากลำบากระหว่างฝึกงาน ที่มาของการฝึกงาน "สหกิจศึกษา" ตามแบบ สกอ.จากคู่มือการขอรับสิทธิประโยชน์ทางภาษีสำหรับสถานประกอบการ จากการดำเนินงานสหกิจศึกษา หน้า 11 ระบุว่า สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา (สกอ.) ได้ริเริ่มโครงการพัฒนาสหกิจศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาโดยนำร่องจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี ในปี 2545 หลังจากนั้น สกอ. ได้เริ่มโครงการ "สหกิจศึกษา" ดำเนินการในลักษณะเดียวกันในปี 2547 มีสถาบันอุดมศึกษาเข้าร่วม 60 แห่ง สถานประกอบการเข้าร่วม 2,000 แห่ง มีนักศึกษากระจายไปฝึกงานทั้งหมด 10,444 คน มีวัตถุประสงค์ คือ เพื่อพัฒนาบัณฑิตในด้านต่างๆ และเพื่อให้สถาบันอุดมศึกษาได้สัมพันธ์กับองค์กรผู้ใช้บัณฑิต เพื่อให้องค์กรผู้ใช้บัณฑิตได้รับประโยชน์จากโครงงานหรืองานที่นักศึกษาปฏิบัติ ไปจนถึงการเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ นักศึกษาฝึกงานในโรงงาน ทำงานเหมือนลูกจ้าง บาดเจ็บ-ตายไร้สวัสดิการสำหรับประเภทของนักศึกษาฝึกงานนั้น บุญยืน สุขใหม่ นักสิทธิแรงงานผู้คร่ำหวอดกับการให้คำปรึกษาเรื่องสิทธิแรงานกับคนงานในอุตสาหกรรมต่างๆ มากมาย กล่าวว่า อันที่จริงแล้วการฝึกงานมีหลายประเภทกว่าที่เราเข้าใจ แบบแรกคือ แบบทวิภาคี มหาวิทยาลัยร่วมมือกับสถานประกอบการดังที่เราจะเห็นได้ทั่วไป แบบที่สองคือ แบบที่นักศึกษามาแสดงความจำนงขอฝึกงานด้วยตัวเอง "คือเขาอายุไม่ถึงถ้าจะมาสมัครเป็นลูกจ้างมันก็จะเข้าข่ายการใช้แรงงานเด็ก ต้องแจ้งกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน เขาก็เลี่ยงมาใช้ช่องว่างตรงนี้แล้วเรีกว่า นักศึกษาฝึกงานแทน ซึ่งจะมีทั้ง ปวช. และ ปวส." บุญยืนกล่าว บุญยืน เล่าว่า ปัญหาสำคัญที่นักศึกษาฝึกงานต้องเผชิญนั้นเผลอๆ จะหนักกว่าแรงงานโดยทั่วไป นั่นก็คือ การไม่ได้รับสิทธิในการลาป่วย การรักษาพยาบาล และเงินชดเชยกรณีอุบัติเหตุ โรงงานเอานักศึกษามาใส่กระบวนการผลิตแทนพนักงาน หากนักศึกษาหยุด หัวหน้างานก็ต้องลงมาทำงานแทน และมักเกิดการโต้เถียงกัน เมื่อเกิดปัญหาเขาก็ส่งตัวนักศึกษากลับ ทำให้ต้องดร็อปหรือหยุดเรียนไป 1 เทอม ทำให้นักศึกษาไม่สู้จะอยากลาป่วยกัน บุญยืน กล่าวว่า ยังมีเรื่องของการทำงานล่วงเวลา อย่างนักเรียนนักศึกษาในช่วงอายุ 15-18 ปีอันที่จริงแล้วเป็นการใช้แรงงานเด็ก ตามกฎหมายโรงงานจะต้องแจ้งถึงกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน แต่ในส่วนของนักศึกษาฝึกงานจะไม่มีหลักเกณฑ์นี้ พวก ปวช. โดยปกติเขาจะห้ามทำงานล่วงเวลา แต่บริษัทก็บังคับให้ทำงานล่วงเวลาทุกวัน โดยปกติต้องห้ามเข้ากะ แต่ก็ต้อง เข้ากะทุกวันเหมือนพนักงานปกติ ขณะเดียวกันพวกนี้กลับไม่ได้รับสวัสดิการใดๆ เลย "คนพวกนี้จะใช้สิทธิลาป่วยตามปกติของพนักงานไม่ได้ เพราะไม่ได้ครอบคลุมประกันสังคม และเวลาเกิดอุบัติเหตุ เช่น แขนขาดกองทุนเงินทดแทนก็จะไม่เข้ามาดูแล เพราะไม่เข้านิยามคำว่า "ลูกจ้าง" กรณีตายก็มี ยกตัวอย่าง เครนยกน๊อตที่โรงงานหนัก 12 ตัน พอยกมันก็เกิดแรงเหวี่ยง นักศึกษาไม่เคยเข้าโรงงานก็ไม่รู้ว่าแรงเหวี่ยงมันช้าแต่มันกระแทกแรง กระทบหน้าอกยุบเสียชีวิต ถ้าเป็นพนักงานปกติกองทุนเงินทดแทนต้องให้ค่าจ้างทดแทน 8 ปี แต่สิทธินี้จะหายไปถ้าเขาเป็นนักศึกษาฝึกงาน" บุญยืน กล่าว
แจ๊ค อดีตนักศึกษา ปวส.ที่ฝึกงานในบริษัทแห่งหนึ่งแล้วประสบอุบัติเหตุแขนขาด เนื่องจากโดนเครื่องทับแผ่นเหล็กทับแขนขณะปฎิบัติงาน "เครื่องปั้มเหล็กพัง เขาเลยปิดซ่อม เสร็จแล้วเขาก็ไม่ทดสอบ แล้วให้เด็กเข้าไปทำงาน จังหวะที่เราเข้าไปใส่งานสายไฮโดรลิคแตก เครื่องเลยร่วงลงมาทับแขนขาด" เขากล่าวด้วยว่า รักษาตัวในรพ.ราว 1 ปี ตอนแรกบริษัทจ่ายค่ารักษาที่เกินกว่าประกันสังคมจะสำรองจ่ายเท่านั้น แต่ไม่ได้ให้ค่าแรงหรือค่าสูญเสียรายได้ จนต้องไปฟ้องร้องจนกระทั่งได้ค่าแรง 50% ได้รับเงินทดแทน 1 แสนบาทแล้วรับกลับเข้าทำงานด้วย คดีจบที่ชั้นไกล่เกลี่ยในศาล เมื่อปี 2552 มีกรณีคล้ายกัน มีคนนิ้วขาดทั้งมือแต่รับเงิน 4 แสน โดยไม่ขอกลับมาทำงานอีก นักศึกษาฝึกงานสายโปรดักชั่น ทำงานล่วงเวลา ไร้ค่าตอบแทนมุฑิตา (นามสมมุติ) อาจารย์จากมหาลัยชื่อดังในจังหวัดปทุมธานี กล่าวถึงปัญหาการฝึกงานของนักศึกษาที่เธอดูแลว่า เวลาทำงานปกติคือ 8 ชั่วโมงต่อวัน บางที่นักศึกษาทำงานโปรดักชัน เข้างาน 16.00 น. เลิกกอง 02.00 น. แต่นักศึกษาก็ไม่ได้ค่าตอบแทน กลับดึกๆ รถก็ไม่มีกลับ "เราก็ต้องคอยถามนักศึกษาว่าไหวหรือเปล่า เด็กก็ชอบตอบว่าไหวๆ แต่ว่าถ้าเป็นเด็กผู้หญิงเราก็จะห่วงมาก เราก็เข้าไปคุยกับที่ทำงานขอให้เด็นทำงานเวลาปกติได้ไหม เขาก็บอกว่าปกติก็เข้างานกันเวลานี้ ก็เป็นปัญหาที่ต้องแก้กันไป ถ้าจะบอกว่าเป็นการขูดรีดแรงงาน เขาก็จะบอกว่าการทำงานมันก็อย่างนี้แหละ เด็กก็ต้องทำได้" มุฑิตา กล่าว เรียนดีไซน์ จงไปเชื่อมเหล็กมุฑิตา กล่าวอีกว่า ปัญหาที่เจอมากอีกประการหนึ่งก็คือบริษัทไม่รู้ว่า "สหกิจศึกษา" คืออะไร เขาก็เข้าใจว่าเมื่อนักศึกษามาฝึกงานจะให้ทำอะไรก็ได้ อาจจะทำให้นักศึกษาทำงานได้ไม่ตรงกับที่เรียนมาก็ได้เป็นเรื่องปกติ เช่น นักศึกษาเรียนออกแบบสื่อสิ่งพิมพ์มา แต่บริษัทให้ถ่ายเอกสาร ซื้อของ แบกของ โดยอ้างว่างานออกแบบที่เขาทำกันอยู่มันสำคัญและยากเกินกว่าที่นักศึกษาจะทำ "มีนักศึกษาเรียนดีไซน์ แต่ถูกมอบหมายให้ไปเชื่อมเหล็กก็มี" มุฑิตาเล่า บุญยืน นักสิทธิแรงงาน ผมเคยสัมภาษณ์นักศึกษาเกือบทุกกลุ่ม ว่าเขาสามารถเอาที่สิ่งเขาฝึกงานไปต่อยอดให้ห้องเรียนได้ไหมส่วนใหญ่ก็ตอบว่าไม่ได้ เพราะไม่ตรงกับที่เขาเรียนมา บางคนเรียนบัญชี แต่ต้องมาทำในสายงานผลิต มาตีอุปกรณ์มาประกอบอุปกรณ์ โรงงานก็จะคิดพวกหน้าตาดีดี แต่สัดส่วนน้อย คือความไว้วางใจเขาก็จะไม่มี เพราะโอกาสที่จะผิดพลาดมันสูง ส่วนใหญ่ให้เดินเอกสารบ้าง พนักงานต้อนรับบ้าง ซึ่งมันไม่ได้เพิ่มทักษะอะไร ค่าแรง - ได้บ้าง ไม่ได้เพียบสำหรับค่าแรงหรือค่าตอบแทนของนักศึกษาฝึกงานนั้น มุฑิตากล่าวว่า นักศึกษาที่ฝึกงานบางส่วนได้ค่าตอบแทนบ้างแต่ได้ไม่เยอะ สถานประกอบการบางแห่งให้วันละ 200 – 500 บาท บางแห่งให้เป็นก้อน 4 เดือน 4,000 บาท "แต่ที่ให้ค่าตอบแทนนี่เป็นส่วนน้อยจริงๆ สมมุติว่าไปกัน 40 คน ก็จะมีไม่ถึง 10 คนที่ได้เงิน หน่วยงานราชการนี่ไม่ได้เลย เราคิดว่า ถ้าบริษัทจ้างฟรีแลนซ์เขาต้องจ่ายเงิน แต่ให้เด็กฝึกงานทำนี่ได้เป็นเกรดและข้าวกล่องตอนออกกองถ่าย ไม่ได้ค่าขนม บางบริษัทเขาจัดการอีกแบบ รู้ว่าเด็กฝึกงานมีฝีมือระดับเท่านี้ก็จะให้งานทำในส่วนหนึ่ง พอถึงเวลาเลิกงานปกติก็กลับบ้านได้เพราะเป็นเด็กฝึกงาน อันนี้เป็นเรื่องของเมตตาธรรมของบริษัทด้วย" มุฑิตา กล่าว กลับไปที่สายโรงงานอีกครั้ง บุญยืนเล่าถึงเรื่องค่าตอบแทนว่า มี 2 ส่วน ส่วนแรกคือในออฟฟิศ อีกส่วนคืองานการผลิต เรื่องนี้ไม่แน่นอนสถานประอบการบางแห่งจ่ายบางก็ไม่จ่าย จ่ายให้เป็นเงินก้อนบ้างก็มี แต่นักเรียนอาชีวะส่วนใหญ่ที่อยู่ในสายงานการผลิตมักจะได้ค่าจ้างขั้นต่ำ สวัสดิการก็ไม่ได้ "เช่น เข้ากะกลางคืนพนักงานปกติได้ 200 บาท คนพวกนี้อาจจะได้ 100 บาทหรือไม่ได้เลย ส่วนงานในออฟฟิศส่วนใหญ่จะไม่ค่อยได้ค่าตอบแทน ในความเห็นผมคิดว่า มันควรที่จะได้ค่าตอบแทน เพราะก็เป็นการใช้แรงงานเป็นกรรมมาชีพเหมือนกัน การฝึกงานก็คือการสนับสนุนกระบวนการผลิต แม้กระทั่งคนส่งเอกสารยังได้ค่าแรงเลย นักศึกษาก็ควรได้เพราะเขาต้องกินต้องใช้ บางคนมาจากต่างจังหวัดต้องมาเช่าที่พัก ต้องเดินทางมาเอง ถ้าไม่มีค่าตอบแทนให้ก็จะเป็นการเพิ่มต้นทุน นอกจากจ่ายค่าเทอมแล้วต้องมาจ่ายสิ่งเหล่านี้อีก มันก็หนักมากสำหรับผู้ปกครอง" บุญยืน ให้ความเห็น บุญยืน ยกตัวอย่างอีกว่า ถ้าพนักงานปกติทำล่วงเวลาก็จะได้ประมาณ 50 ชั่วโมงต่อเดือน ค่าตอบแทนตกประมาณ 20,000 บาทแต่ถ้าเป็นนักศึกษาฝึกงานทำงานล่วงเวลาไม่ได้หยุดทั้งเดือน ไม่หยุดเสาร์อาทิตย์ ได้ค่าตอบแทนเต็มที่เพียง 13,000-14,000 บาทและไม่มีสวัสดิการด้วย "ถามว่าเหมือนทาสไหม มันก็ดูไม่ได้ต่าง ผมเคยถามเขา ทำแบบสอบถามเลย เขาก็อยากจะหยุด แต่รายจ่ายก็จะรออยู่ ไม่ว่าค่าเทอม ค่าที่พัก" บุญยืน กล่าว ค่ากินอยู่ ค่ามัดจำห้อง ค่าเดินทาง ค่า....มุฑิตา กล่าวว่า เรื่องการฝึกงานในโครงการสหกิจศึกษานั้นเป็นสิ่งที่นักศึกษาสามารถเลือกไม่ไปก็ได้ แต่ต้องเรียนหรือทำโปรเจ็คต์วิชาอื่นแทน อย่างไรก็ตาม โดยนโยบายมหาวิทยาลัยนั้นอยากผลักดันให้นักศึกษาไปออกสหกิจมากกว่า แต่มหาวิทยาลัยไม่ได้ดูแลค่าใช้จ่ายเช่นการเช่าห้อง เพราะคิดว่าเป็นสิ่งที่เด็กเลือก "เด็กมหาวิทยาลัยพี่บางคนก็ไปกลับ กรุงเทพ-ปทุมธานี เพราะไม่อยากจะเสียค่ามัดจำหอใหม่เพิ่ม และก็จะต้องจ่ายค่าจองหอเดิมไว้อีกเดี๋ยวกลับมาไม่มีหออยู่ เอาเข้าจริงๆ เด็กที่ไม่มีเงินก็อาจไม่มีโอกาสเท่าที่ควร แต่เด็กก็มีโอกาสเลือกเอง หลายบริษัทเช่นพวกโรงงานใหญ่ที่เด็กวิศวะไป เขามีที่พักให้เรียบร้อย เขานับเป็นพนักงานคนหนึ่งเลย บางที่เขาก็ให้นอนสำนักงานเลย" บุญยืน ยกตัวอย่างกรณีการเช่าห้องของพวกนักศึกษาฝึกงานด้วยว่า มีกรณีที่บริษัทใหญ่แห่งหนึ่งจ่ายค่าเช่าห้องให้นักศึกษาฝึกงานด้วย คนละ 2,500 บาท พร้อมทั้งจ่ายค่าแรงวันละ 300 บาท แต่ไม่รู้ว่าทางอาจารย์จัดการอย่างไร สุดท้ายเช่าบ้านให้นักศึกษาอยู่รวมกันห้อง 5 คนใน 1 ห้อง "กรณีนี้อาจารย์รับจากบริษัทเลย บริษัทจะจ่ายผ่านอาจารย์ แต่ออกมาเป็นแบบนี้" "อีกกรณีหนึ่งโรงงานอิเล็กทรอนิกส์แห่งหนึ่งในจังหวัดชลบุรี มีพนักงานประมาณ 3,500 คน ใช้นักศึกษาประมาณ 40% หมุนเวียนกันไปทั้ง ปวช. ปวส. ใช้นักศึกษาเยอะมาก ในอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์เพราะเขาต้องการลดค่าแรง" บุญยืนกล่าว บริษัทตั้งขึ้นเพื่อจ้างนักศึกษาฝึกงานโดยเฉพาะสำหรับบริษัทที่ตั้งขึ้นมาเพื่อจ้างนักศึกษาฝึกงานโดยเฉพาะ มุฑิตากล่าวว่า เคยเจอ แต่ไม่บ่อยนัก มักเป็นบริษัทที่มีคอนเนคชั่นกับมหาวิทยาลัย โดยบริษัทที่ทำงานไม่ทันต้องใช้คนปิดงานเพิ่ม ต้องการคนช่วย เขาก็จะขออาจารย์ให้ส่งเด็กมา เด็กไปทำงานเสมือนพนักงานจริงแต่ไม่ได้เงิน ส่วนตัวมองว่าเป็นเรื่องไม่ยุติธรรม เด็กได้ฝึกงานจริงแต่บริษัทก็ได้เงินโดยที่ให้พวกเขาเป็นแรงงานฟรี ตรงนี้อาจารย์ต้องติดตามว่าเขาให้ทำงานอย่างไรบ้าง บริษัทเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าอาจารย์เห็นว่าไม่ไหวต้องเข้าไปคุยแทน ปัญหาชู้สาว ท้องส่งกลับวิทยาลัยบุญยืนยังเล่าถึงอีกปัญหาสำคัญของนักศึกษาฝึกงานโดยเฉพาะเพศหญิง โดยหยิบยกกรณีที่นักศึกษาหญิงท้องกับพนักงานชาย หรือกับนักศึกษาด้วยกันเอง กรณีแบบนี้ทางบริษัทจะส่งตัวกลับ "พนักงานชายเวลาเห็นนักศึกษาฝึกงานสาวๆ มา เขาก็จะมองเป็นเนื้ออ่อนประมาณนั้น ก็จะชวนไปโน่นมานี่ ก็จะมีปัญหาชู้สาว พอตั้งครรภ์ขึ้นมาก็หมดอนาคต ผมมองว่ากรณีนี้การส่งตัวกลับไม่เหมาะสมเพราะผมคิดว่ามันเป็นการตัดอนาคต เรื่องของศีลธรรมก็ต้องตักเตือนกัน แต่แบบนี้เขาจะต้องสูญเสียโอกาส เสียเวลา และอับอายด้วย การเรียนเขาจะเสียไปเลย ถ้าเป็นกรณีพนักงานหญิงท้องไม่เป็นไร เลิกจ้างไม่ได้ เพราะกฎหมายเขียนไว้ชัดเจนว่าห้ามเลิกจ้างเพราะเหตุมีครรภ์ แต่ถ้านักศึกษาท้องส่งตัวคืนทันที" บุญยืนกล่าว บุญยืน ยังกล่าวอีกว่า อีกแบบหนึ่งซึ่งมักเป็นส่วนใหญ่ของปัญหาชู้สาวก็คือ ผู้ชายมีภรรยาอยู่แล้ว ทำให้ภรรยาตามมาตบตีกันที่โรงงาน กระทบงาน กรณีแบบนี้โรงงานไม่ไล่พนักงานออก เพราะไม่ชัดว่าจะยกเหตุอะไรเนื่องจากเป็นเรื่องส่วนตัว และถ้าจะไล่พนักงานออกต้องจ่ายชดเชย ค่าบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าเลิกจ้างโดยไม่เป็นธรรม แต่กรณีของนักศึกษา การส่งตัวนักศึกษากลับ บริษัทไม่ต้องเสียอะไรเลยเพราะคำนิยามคำว่า "ลูกจ้าง" ไม่มีแต่ต้น กฎหมายรับรองสิทธินักศึกษาฝึกงาน...ยังไม่มีบุญยืน กล่าวว่ากฎหมายที่จะรองรับสิทธิหรือคุ้มครองสิทธินักศึกษาฝึกงานนั้นถึงวันนี้ยังไม่มี เขาเคยผลักดันเรื่องนี้หลายครั้งในยุคที่เป็นบอร์ดประกันสังคม โดยเคยเสนอในบอร์ดว่าควรแก้บทนิยามคำว่า "ลูกจ้าง" ในส่วนของประกันสังคมที่เกี่ยวข้องกับสิทธิรักษาพยาบาล และในส่วนของกฎหมายเงินทดแทนที่เกี่ยวกับอุบัติเหตุของการทำงาน เพราะเคยมีนักศึกษาแขนขาดนิ้วขาด นิ้วหัก พาไปรักษาที่โรงพยาบาลต้องจ่ายค่ารักษาเอง มหาวิทยาลัยไม่ได้รับผิดชอบอะไร กรณีของน้องที่แขนขาดเขาช่วยไปฟ้องแพ่งกับบริษัทให้ ทำให้ได้เงินมาหลายบาท โดยใช้มาตรา 420 ตามประมวลประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เพราะส่วนใหญ่เวลาเกิดอุบัติเหตุเขาก็จะเลิกจ้าง นักศึกษาก็ถูกส่งตัวกลับ ต้องเข้าใจว่าเขามาฝึกงานเพื่อศึกษาต่อ ไม่ใช่ฝึกงานเพื่อที่จะทำงาน เขาก็หมดอนาคต เราก็ต้องให้เขาอยู่ในสังคมนี้ให้ได้  บุญยืน ย้ำด้วยว่า จริงๆ แล้วควรแก้บทนิยาม คำว่า "ลูกจ้าง" ในกฎหมายแรงงานทุกฉบับ ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้ก็จะไม่ได้รับการแก้ไข เพราะสิทธิแรงงานขึ้นอยู่กับคำว่าลูกจ้างนี้เอง ลูกจ้างคือผู้ที่นายจ้างตกลงว่าจ้างที่จะทำงานให้นายจ้าง แต่นักศึกษาฝึกงานไม่ได้ใช้คำว่า ค่าจ้าง เวลาไปร้องประกันสังคม เขาก็บอกว่าไม่ใช่ลูกจ้าง ไม่ได้รับการคุ้มครอง ไปร้องกองทุนเงินทดแทนหากเสียชีวิตให้จ่ายเงินทดแทน 15 ปีของค่าจ้าง เขาก็ไม่บอกว่าเข้าบทนิยาม ในส่วนของ ประกาศกระทรวงแรงงาน บุญยืนกล่าวว่า มันเป็นการทำประกันภัยกลุ่มทั่วไป ในทางปฏิบัติบริษัทประกันภัยจะปฏิเสธสิทธิ และทำวงเงินคุ้มครองน้อยมาก เพราะนักศึกษากระจายกันออกทำงาน การประเมินความเสี่ยงของบริษัทประกันภัยทำได้ยากจึงทำแค่วงเงินจำกัดหรือเฉพาะกรณีเสียชีวิตเท่านั้นและนักศึกษาก็ไม่ได้ทราบระเบียบหรือข้อกำหนดการประกันเลยว่าเขามีสิทธิอะไรบ้าง
ประกาศกระทรวงแรงงาน กรณีการให้ค่าตอบแทนที่มีลักษณะเป็นเบี้ยเลี้ยง ไม่ใช่ค่าจ้าง ซึ่งกำหนดว่าบริษัทต้องให้ค่าเบี้ยเลี้ยงแก่ผู้ฝึกงาน  หมวด 3 ข้อที่17 ระบุว่า บริษัทดำเนินการจัดทำประกันอุบัติเหตุจากการฝึก อาจารย์มุฑิตากล่าวว่า การฝึกสหกิจศึกษาเป็นการฝึกในระยะเวลา 4 เดือน ถ้ามหาวิทยาลัยทำ MOU ความร่วมมือกับองค์กรก็จะสามารถขอลดหย่อนภาษีได้ 2 เท่า แต่ถ้าไม่ได้ให้รายได้แก่นักศึกษาก็จะใช้สิทธิลดหย่อนภาษีนี้ไม่ได้ แต่ละมหาวิทยาลัยก็มีหน่วยงานสหกิจอยู่ มหาวิทยาลัยต้องให้ความรู้กับทางบริษัท และนักศึกษาจะได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายแรงงานอยู่แล้ว ในหนังสือคู่มือขอรับสิทธิประโยชน์ทางภาษีสำหรับสถานประกอบการจากการดำเนินงานสหกิจศึกษา ระบุว่า สำหรับสถานประกอบการที่รับนักเรียน นิสิต นักศึกษา เข้าปฏิบัติงานในลักษณะที่เป็นการจัดการศึกษาเชิงบูรณาการกับการทำงาน (Work Intergrated Learning :WIL) ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบใด ได้แก่ ระบบฝึกงาน Apprentice หรือระบบทวิภาคี (Dual Training) หรือระบบสหกิจศึกษา (Cooperative Education) หรือระบบฝึกหัด (Internship) สามารถขอรับสิทธิประโยชน์ทางภาษี และสิทธิประโยชน์จากการนับจำนวนผู้รับการฝึกตามพ.ร.บ.ส่งเสริมการพัฒนาฝีมือแรงงาน พ.ศ.2545 ได้ทั้งหมด โดยต้องมีระยะเวลาการฝึกในแต่ละหลักสูตรต่อเนื่องกันไม่น้อยกว่า 30 ชั่วโมง  ที่มา แผนภูมิ : คู่มือขอรับสิทธิประโยชน์ทางภาษีสำหรับสถานประกอบการจากการดำเนินงานสหกิจศึกษา หน้า 41-42 มหาวิทยาลัยต่อรองสิทธิ-สวัสดิการให้นักศึกษา...ลำบาก?!เพ็ญนภา (นามสมมุติ) อาจารย์มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือ กล่าวว่า ในสถานประกอบการส่วนใหญ่ไม่ได้เซ็น MOU ตามที่ สกอ.ที่กำหนด และหลายๆ มหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ทำ แต่ความจริงแล้วต้องทำ การละเลยอาจเป็นความผิดพลาดของหน่วยงานสหกิจ หรือเป็นความต้องการของตลาดด้วย เพราะการที่องค์กรจะมาเซ็นสัญญาด้วยจะต้องเห็นผลประโยชน์ ไม่อย่างนั้นจะเป็นการเพิ่มภาระให้เขา มหาวิทยาลัยต้องชี้ให้เห็นว่าเขาได้ได้รับผลประโยชน์ ฉะนั้นสถานประกอบการส่วนใหญ่เขาจะไม่ค่อยเซ็นกับมหาวิทยาลัยที่ไม่ค่อยมีชื่อเสียง เพ็ญนภา กล่าวอีกว่า การเรียกร้องค่าสวัสดิการต่างๆ ตามที่คุ้มครองลูกจ้างตามกฎหมายเป็นเรื่องลำบาก เพราะมันจะบีบให้ตลาดของการฝึกงานปิดตัวทันที "ตรงนี้บอกในฐานะของคนที่ส่งเด็กออกไป เพราะไม่มีหน่วยงานไหนที่จะมารัดคอตัวเองให้เสียผลประโยชน์ เพราะทั้งหมดขับเคลื่อนด้วยผลประโยชน์ไม่ใช่การกุศล ถ้าจะทำอย่างนั้นได้ นักศึกษาฝึกงานทุกคนต้องมีคุณภาพสูงสุด มหาลัยทำได้ไหม ไม่ได้ และบอกได้เลยว่าเขารับลูกจ้างชั่วคราวดีกว่า รับรองว่าไม่มีใครรับนักศึกษาฝึกงาน และการจะทำตามเกณฑ์สหกิจตามที่ สกอ.กำหนดจะต้องนัดพบองค์กร ให้พบกันเพื่อสัมภาษณ์ ยื่นใบสมัคร หรือหน่วยงานจะต้องมาหาถึงที่ หรือจัดประชุมต่างๆ รายสถานที่ประกอบการ และอาจารย์นิเทศน์งานก็จะต้องนิเทศถึงสองครั้ง ซึ่งทั้งหมดใช้งบประมาณมหาศาล ที่เป็นข้อจำกัดของมหาวิทยาลัย" อาจารย์เพ็ญนภา กล่าว เพ็ญนภา กล่าวถึงประเด็นการฝึกงานไม่ตรงกับที่เรียนว่า อันที่จริงแล้วการฝึกงานมีหน้าที่หลักและหน้าที่รอง ตอนเข้าไปเราก็ต้องให้นักศึกษาระบุว่าตัวเองเข้าไปทำงานในตำแหน่งอะไรก่อน และงานถ่ายเอกสาร งานประสานงานเป็นหน้าที่รอง ซึ่งสถานประกอบการหลายที่ไม่รู้ หรือรู้แต่ไม่ได้สนใจ อาจารย์ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่เลิกส่งเด็กรุ่นหลังไป หรือทำได้เพียงเข้าไปอธิบายหลักเกณฑ์หรือขอให้ช่วยปรับการทำงาน "ถ้าเป็นสถานประกอบการขนาดใหญ่เขาเลือกไม่ฟังแล้วปฏิเสธก็ได้ มันก็ว่าด้วยข้อตกลง ถ้ามหาลัยต้องง้อก็ต้องง้อต่อ เราจะเรียกร้องอะไรเขาได้ เขาก็ไปสนใจคนที่ไม่เรียกร้อง มหาวิทยาลัยก็เสียผลประโยชน์ ในวัฒนธรรมบางวัฒนธรรมความสัมพันธ์สำคัญกว่ากฎเกณฑ์ เพื่อให้งานมันดำเนินไปได้" เพ็ญนภา กล่าว ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| "สมเเล้วที่เป็นประเทศด้อยพัฒนา" ไม่สามารถโพสต์ข้อความนี้ลงเฟซบุ๊กได้ Posted: 30 Apr 2017 12:02 PM PDT เฟซบุ๊กบล็อกคำว่า "สมเเล้วที่เป็นประเทศด้อยพัฒนา" เตือนว่าเป็นสแปม ด้าน 'สมศักดิ์' แนะให้โพสต์โดยแก้คำว่า 'แล้ว' จากสระ 'แอ' เป็น สระ 'เอ' 2 ตัวแทน
1 พ.ค.2560 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ผู้ใช้เฟซบุ๊กหลายคนโพสต์แจ้งว่าไม่สามารถโพสต์คำว่า "สมแล้วที่เป็นประเทศด้อยพัฒนา" ลงในเฟซบุ๊กได้ เช่น เฟซบุ๊กชือ 'Rackchart Wong-arthichart' โพสต์ภาพและข้อความยืนยันว่าไม่สามารถโพสต์ข้อความดังกล่าวได้ โดยเฟซบุ๊กระบุว่าเป็นข้อความสแปม
สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล ได้โพสต์เชิงล้อเลียนพร้อมให้ทางแก้ปัญหาด้วยว่า เขาบอกว่า แทนที่จะพิมพ์ "สระ แอ" ตามปกติในคำที่สอง ให้พิมพ์ "สระ เอ" สองครั้งแทน ก็จะพิมพ์ประโยคข้างล่างนี้ได้ ("สม...") ไม่เช่นนั้น ถ้าพิมพ์ตามปกติ ระบบมันจะไม่ให้โพสต์ "ผมลองแล้ว ไม่ให้จริงๆ ขำหนักมาก ใครไม่เชื่อลองพิมพ์ตามปกติดูก่อนสิ ไม่ได้จริงๆ สมเเล้วที่เป็นประเทศด้อยพัฒนา" สมศักดิ์ โพสต์ ผู้สื่อข่าวได้ทดสอบโพสต์ข้อความดังกล่าว เมื่อเวลา 1.40 น. ที่ผ่านา พบว่าไม่สามารถโพสต์ได้เช่นกัน โดยเฟซบุ๊กเตือนว่า "การกระทำถูกบล็อก ระบบรักษาความปลอดภัยของเราพบว่ามีหลายคนพยายามโพสต์สิ่งเดียวกันพร้อมกัน ซึ่งอาจหมายความว่ามันเป็นสแปม กรุณาเขียนโพสต์ใหม่ หากคุณคิดว่าคุณกำลังเห็นสิ่งนี้โดยผิดพลาด โปรดแจ้งให้เราทราบ"
ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| นักวิจัยวิพากษ์ NGO ช่วยเด็กแอฟริกันที่ไม่ได้คิดว่าตัวเอง 'ถูกค้ามนุษย์' แค่อยากมีงานทำ Posted: 30 Apr 2017 10:38 AM PDT นักวิจัยที่อยู่ในพื้นที่มาเป็นเวลานานเห็นว่าความหวังดีผิดๆ ใน "การช่วยเหลือ" ของชาวตะวักตกเกี่ยวกับการค้ามนุษย์-ใช้แรงงานเด็กแอฟริกันกลับจะส่งผลร้ายต่อพวกเขา เพราะเอาเข้าจริงแล้วคนเหล่านี้จงใจย้ายถิ่นฐานเพราะอยากไปหางานทำด้วยตัวเอง 30 เม.ย. 2560 เมื่อไม่นานมานี้มีการนำเสนอเรื่องราวการช่วยเหลือเด็กที่ถูกใช้แรงงานจากขบวนการค้ามนุษย์ในประเทศโตโก และเบนินซึ่งเป็นประเทศในแอฟริกา โดยมีการนำเสนอภาพตามแบบฉบับคือ "นายจ้างอันโหดร้ายกดขี่แรงงานเด็กไร้เดียงสา" "พ่อแม่ตกทุกข์อยู่ภายใต้ความยากจนจนต้อง 'ขาย' ลูกของพวกเขา" "ความล้าหลังทางวัฒนธรรมทำให้อะไรเลวร้ายลงกว่าเดิม" และ "เอ็นจีโอผู้เกื้อกูลเข้ามาช่วยแล้ว" อย่างไรก็ตาม นีลล์ ฮาเวิร์ด นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยแอนต์เวิร์ปและผู้ก่อตั้ง-บรรณาธิการ Beyond Trafficking and Slavery ที่ openDemocracy.net ระบุว่าข่าวเรื่องนี้ดูมีพลังมากก็จริง แต่ก็มีภาพที่บิดเบือนออกไปจากความเป็นจริงอยู่มากเช่นกัน เป็นการนำเสนอที่มองอะไรผิวเผินเกินไป และอาจจะยิ่งทำให้คนที่พวกเขาต้องการช่วยเหลืออยู่ในสภาพที่แย่กว่าเดิม ฮาเวิร์ดออกตัวว่าเขาเป็นคนที่วิจัยในเรื่องนี้มากว่า 10 ปี และเคยเขียนหนังสือเกี่ยวกับประเด็นเหล่านี้ ทำให้เขาต้องการชี้ให้เห็นว่าสภาพการณ์ในชุมชนเหล่านั้นที่เขาคลุกคลีด้วยเป็นอย่างไรกันแน่ ฮาเวิร์ดเปิดเผยถึงเรื่องนี้ผ่านสื่ออัลจาซีราว่า ภาพลักษณ์ของผู้อพยพที่มาบนลำเรือที่ถูกมองว่าเป็น "การค้ามนุษย์" นั้นเป็นภาพลักษณ์มาตั้งแต่ตอนที่มีการสกัดกั้นเรือที่เดินทางจากเบนินไปกาบอนได้ในปี 2544 โดยที่มีเด็กและวัยรุ่นอยู่บนเรือจำนวนมากจนทำให้ยูนิเซฟตั้งชื่อว่าเป็นเรือทาส แล้วก็มีสื่อรายงานกันต่อไปเรื่อยๆ รวมถึงหน่วยงานเกี่ยวกับการค้ามนุษย์ของสหรัฐฯ และเอ็นจีโอนับไม่ถ้วน จนทำให้การแปะป้ายชื่อเรียกแบบนี้ถูกมองว่าเป็นความจริงขึ้นมาจนมีความพยายามสกัดกั้น "การค้ามนุษย์ในเด็ก" อย่างหนัก แต่ทว่าการแปะป้ายเอาเองแบบนี้กลายเป็นปัญหา เมื่อฮาเวิร์ดมองว่าความเป็นจริงคือเด็กและวัยรุ่นในเรือเหล่านี้ไม่ได้มองว่าตัวเองเป็นเหยื่ออาชญากรรมใดๆ และมันก็ไม่ใช่การลักลอบค้ามนุษย์เลย ในปี 2550 มีการสัมภาษณ์พวกเขาหลายคนบอกว่าพวกเขาเป็นคนหนุ่มสาวที่พยายามอพยพไปหางานทำ พวกเขานิยามตัวเองว่าเป็น "ผู้อพยพ" ไม่ใช่ "ทาส" พวกเขาจ่ายเงินให้คนลักลอบพาหนีหวังว่าจะมีงานให้ทำในสายการประมง พอหลังจากที่พวกเขา "ถูกช่วยเหลือ" จากทางการแล้ว พวกเขาก็กลับไปหมู่บ้าน เก็บเงินจนมากพอแล้วก็ออกมาอีก ส่วนใหญ่ก็ออกมาแทบจะทันที ฮาเวิร์ดบอกว่าเขาใช้เวลาหลายปีทำงานในเบนินและไนจีเรีย เขาสัมภาษณ์เด็กหลายร้อยคนที่ถูกหาว่าเป็นเหยื่อการค้ามนุษย์แต่พวกเขาไม่มีใครเลยที่บอกว่าถูกลักพาตัวหรือถูกข่มขู่ให้ทำ นักวิจัยอื่นๆ ก็พบแบบเดียวกัน แน่นอนว่าสาเหตุที่เด็กเหล่านี้ต้องการเดินทางเป็นผู้อพยพออกจากประเทศก็เพราะต้องการไปหาเงินเหมือนกับทุกคนที่ยังอยู่ภายใต้ระบบทุนนิยม อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ไม่ได้ยากจนข้นแค้นในระดับอดอยากจนเกิดวาทกรรมว่า "ยากจนจนต้องขายลูก" มีคนที่จนขนาดหนักเช่นนี้อยู่น้อย แต่ทุกคนแค่ต้องการเงินเอาไปใช้ในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะเป็นค่าเล่าเรียน ค่าเตรียมพร้อมแต่งงาน หรือแค่อยากแบ่งเงินช่วยเหลือทางบ้าน ซึ่งต่างจากการใช้คำว่า "ขาย" พวกเขาไป หรือบางทีแล้วปัญหาเหล่านี้จะมาจากการใช้คำแบบ "กระตุ้นเร้าความรู้สึก" (sensationalist) มากเกินไปในมุมมองของฮาเวิร์ด เขามองว่าเอ็นจีโอ เจ้าหน้าที่สหประชาชาติและสื่อที่เผยแพร่เรื่องเหล่านี้ไม่ได้ใช้เวลาคลุกคลีอยู่กับคนกลุ่มนี้มากพอ และไม่ได้เข้าใจชีวิตของคนที่พวกเขาพูดถึง แต่พวกเขากลับมีสิ่งที่ฮาเวิร์ดเรียกว่า "อำนาจในการกำหนดความหมาย" จากถ้อยคำชวนให้เกิดความรู้สึกของพวกเขาโดยไม่มีใครตั้งคำถาม นอกจากนี้เด็กเหล่านี้ยังถูกมองว่าเป็นกลุ่มที่เสี่ยงถูกกระทำจนทำให้คนอื่นคิดแทนเขาว่าไม่ควรทำงานหรือเคลื่อนย้ายถิ่นฐาน และตีตนไปก่อนล่วงหน้าว่าพวกเขาเป็นเหยื่อของการค้ามนุษย์ จากนั้นก็หันไปโทษผู้ปกครองพวกเขาว่าไร้ความรับผิดชอบ โทษรัฐที่อ่อนแอ หรือเรื่องความยากจนแบบนามธรรมๆ นักข่าวที่สัมภาษณ์เจ้าหน้าที่สหประชาชาติก็เลยคิดแบบนี้ตามไปด้วย ปัญหายังอาจจะมาจากทัศนคติที่ดึงดูดต่อกระแสนิยมเองด้วย เช่น คนทำงานให้สหประชาชาติรายหนึ่งยอมรับว่าการนำเสนอเรื่องราวของเด็กยากจนที่อพยพเพราะความอยุติธรรมทางเศรษฐกิจ-การเมืองมันไม่ขายให้คนมาสนใจมากเท่าเรื่องการค้าทาสค้ามนุษย์ ซึ่งฮาเวิร์ดมองว่ามันเป็นปัญหาการสร้างภาพลักษณ์ว่าแอฟริกายังล้าหลังเพื่อกลบเกลื่อนว่าปัญหาความอยุติธรรมทางเศรษฐกิจ-การเมืองยังมีอยู่ เพราะส่วนใหญ่แล้วเรื่องนี้จะขายคนผิวขาวผู้เสพสื่อตะวันตกซึ่งมีโอกาสจะบริจาคมากกว่า ฮาเวิร์ดเชื่อว่าองค์กรต่างๆ ที่นำเสนอเรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่มันก็สร้างผลกระทบในแง่ลบกว่าเดิม มันยังเป็นเรื่องของการใช้สายตา "จับจ้อง" ตีความ (gaze) จากคนนอกที่เป็นการลดพลังของผู้คนที่ถูกจับจ้องตีความรวมถึงเป็นการแยกส่วนสภาพชีวิตผู้คนเหล่านี้ให้ดูไม่เกี่ยวข้องกับการเมือง และทำให้ความเจ็บปวดกับการกดขี่กลายเป็นเรื่องรายบุคคลแทนที่จะชวนให้มองถึงระบบโครงสร้างของโลกที่ทำให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ความหวังดีกลายเป็นส่งผลร้ายในประเด็นเกี่ยวกับเด็ก ก่อนหน้านี้ในช่วงคริสตทศวรรษ 1990s วุฒิสมาชิกสหรัฐฯ ทอม ฮาร์คิน ที่เป็นตัวตั้งตัวตีในการต่อต้านการใช้แรงงานเด็กได้ออกข้อกำหนดสั่งแบนการนำเข้าสิ่งทอจากบังกลาเทศจนกว่าพวกเขาจะแสดงให้เห็นว่าไม่มีการใช้แรงงานเด็ก แม้จะเป็นการพยายาม "ช่วยเหลือ" แต่ข้อกำหนดของฮาร์คินกลับส่งผลให้เด็กถูกเลย์ออฟจำนวนมากแล้วก็อยู่ในสภาพเลวร้ายกว่าเดิม หลายคนกลายเป็นคนเร่ร่อน ไปทำงานบริการทางเพศ หรือทำงานในโรงงานที่อันตรายกว่า อยู่นอกเหนือการสำรวจมากกว่า ฮาเวิร์ดตั้งคำถามว่าจริงๆ แล้วสิ่งที่ฮาร์คินควรทำน่าจะเป็นให้บรรษัทสหรัฐฯ ซื้อจากโรงงานบังกลาเทศโดยมีข้อเรียกร้องเพิ่มสิทธิแรงงานให้กับเด็กและยืนยันว่าเด็กจะได้รับรายได้เหมาะสมมากกว่าหรือไม่ แทนการมองและตีความให้เป็นไปตามใจตัวเอง ฮาเวิร์ดแนะนำว่าสื่อควรจะคลุกคลีกับเรื่องราวที่พวกเขานำเสนอมากกว่านี้ รวมถึงควรคำนึงถึงโครงสร้างอำนาจและการกีดกันในระดับโลกที่เป็นชีวิตภายใต้ระบบเสรีนิยมใหม่ สิ่งเหล่านี้อาจจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้
เรียบเรียงจาก When NGOs save children who don't want to be saved, Neil Howard, Aljazeera, 27-04-2017 ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| เฟซบุ๊กยอมรับมีกรณีถูกใช้เป็นเครื่องมือ 'ปฏิบัติการข้อมูลข่าวสาร' (IO) Posted: 30 Apr 2017 09:30 AM PDT แม้เฟซบุ๊กจะเป็นเครื่องมือที่ประชาชนทั่วไปสามารถใช้สื่อสารและแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารได้ แต่รัฐบาลของประเทศต่างๆ เองก็นำเฟซบุ๊กมาใช้เป็นเครื่องมือในการยุยง ปลุกปั่น ชักจูงประชาชนด้วยวิธีที่เรียกว่า "ปฏิบัติการข้อมูลข่าวสาร" (information operations หรือ IO) ซึ่งทางเฟซบุ๊กออกมายอมรับว่ามีรัฐที่ใช้เฟซบุ๊กทำเช่นนั้นอยู่จริง
ทีมงานด้านความปลอดภัยของเฟซบุ๊กเปิดเผยในเอกสารอธิบายรายละเอียดเมื่อวันที่ 27 เม.ย. ที่ผ่านมาว่ามีรัฐหรือกลุ่มองค์กรอื่นๆ ใช้เทคนิควิธีการเผยแพร่ข้อมูลที่ชวนให้ไขว้เขวและกระทั่งข้อมูลเท็จเพื่อให้ได้มาซึ่งเป้าหมายของตัวเองอยู่จริง อย่างการพยายามชักจูงประชาชน กรณีนี้เคยมีการนำมาใช้แล้วในการเลือกตั้งสหรัฐฯ และฝรั่งเศส วิธีการชักจูงประชาชนไม่ได้มีแต่การใช้ "ข่าวปลอม" เท่านั้น แต่ยังรวมถึงการใช้กลวิธีทำให้เนื้อหาของพวกเขาปรากฏได้ง่าย การเก็บข้อมูลของเป้าหมาย ทั้งยังมีการสร้างบัญชีผู้ใช้ปลอมเพื่อปั่นกระแสแนวคิดในทางเดียวหรือชวนให้ไขว้เขวด้วย ในรายงานของเฟซบุ๊กยังเปิดเผยหนึ่งในวิธีการหลอกล้วงข้อมูลส่วนตัวของผู้ใช้ด้วยการสร้างบัญชีผู้ใช้ปลอมแล้วไปหลอกเอาข้อมูลส่วนตัว สอดแนมเป้าหมาย หรือแฮ็กเป้าหมาย นอกจากนี้ยังมีการยุยงส่งเสริมเนื้อหาที่ผิดๆ ผ่านการรุมกดไลค์หรือสร้างกลุ่มในเชิงโฆษณาชวนเชื่อขึ้น เจน วีดอน และวิลเลียม นูแลนด์ จากทีมป้องกันภัยทางข้อมูลข่าวสารของเฟซบุ๊กรวมถึงอเล็ก สตาร์มอส หัวหน้าหน่วยความปลอดภัยของเฟซบุ๊กระบุในรายงานว่า ภารกิจของเฟซบุ๊กคือการให้ผู้คนมีอำนาจในการเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารทำให้โลกเปิดกว้างและเชื่อมโยงกันได้มากขึ้น แต่ในความเป็นจริงมีคนบางกลุ่มที่ไม่มีวิสัยทัศน์เช่นนั้นและยังพยายามทำลายวิสัยทัศน์แบบพวกเขาด้วย แต่ทางเฟซบุ๊กก็พยายามสร้างระบบการไหลเวียนของข้อมูลข่าวสารในเชิงสร้างสรรค์และปลอดภัยเหมาะแก่การแลกเปลี่ยนของประชาชนทั่วไป ในรายงานเปิดเผยด้วยว่า "ปฏิบัติการข้อมูลข่าวสาร" ที่เน้นบิดเบือนความเชื่อของผู้คนไม่ใช่เรื่องใหม่แต่เป็นสิ่งที่มีมาตลอดในประวัติศาสตร์ โดยเป็นเครื่องมือที่รัฐบาลหรือกลุ่มอิทธิพลต่างๆ นำมาใช้เพื่อกำจัดคู่แข่ง หรือทำลายการเคลื่อนไหวทางสังคม ทั้งข่าวปลอมและการใช้บัญชีปลอมในการจงใจส่งต่อกระจายเนื้อหาที่บิดเบือน (False Amplifiers) รวมถึงการใช้ข้อมูลใส่ร้ายป้ายสีทำลายกลุ่มการเคลื่อนไหวทางสังคม ขณะที่การกระทำเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นการกระทำของโปรแกรมอัตโนมัติที่เรียกว่า "บ็อต" (Bot) แต่เฟซบุ๊กรายงานว่าการกระทำเหล่านี้ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นสิ่งที่ไม่ได้มาจากโปรแกรมอัตโนมัติ เฟซบุ๊กระบุว่าพวกเขาต้องขยายขอบเขตความปลอดภัยมากขึ้นกว่าเดิม จากเดิมที่เน้นการป้องกันการแฮ็กบัญชี มัลแวร์ สแปม การหลอกลวงทางการเงิน พวกเขาต้องขยายขอบเขตไปป้องกันการพยายามชักจูงชี้นำประชาชนรวมถึงความพยายามหลอกลวงประชาชนด้วย ก่อนหน้านี้เฟซบุ๊กเคยพยายามจัดการกับการใช้ชักจูงหรือหลอกลวงเช่นนี้มาแล้วโดยการสั่งระงับบัญชีที่น่าสงสัย 30,000 บัญชีในฝรั่งเศสก่อนช่วงที่จะมีการเลือกตั้งโดยดูจากพฤติกรรมการใช้งานและจำนวนผู้รับชม นอกจากนี้ในรายงานของเฟซบุ๊กยังระบุอีกว่าพวกเขาตรวจสอบพบหลายสถานการณ์ในช่วงเลือกตั้งสหรัฐฯ ที่เข้าข่าย "ปฏิบัติการข้อมูลข่าวสาร" โดยการแชร์ข้อมูลที่ขโมยมาเพื่อจงใจใส่ร้ายป้ายสีทางการเมือง นอกจากนี้ยังมีอีกวิธีหนึ่งคือการใช้บัญชีผู้ใช้ปลอมเพื่อชี้นำแนวทางความคิดเห็นต่างๆ เกี่ยวกับเนื้อหาเหล่านี้อีกด้วย อย่างไรก็ตามถึงแม้การกระทำเช่นนี้จะมีอยู่จริงในช่วงเลือกตั้งสหรัฐฯ 2559 แต่เฟซบุ๊กก็ระบุว่า "ปฏิบัติการข้อมูลข่าวสาร" เช่นนี้มีอยู่แค่กลุ่มเล็กๆ เท่านั้นเมื่อนับในเชิงสถิติเทียบกับกิจกรรมทางการเมืองโดยรวม เฟซบุ๊กให้คำมั่นว่าจะพยายามสอดส่องดูแลไม่ให้มีการใช้พื้นที่ของพวกเขากระทำเรื่องแบบนี้โดยการหาวิธีบ่งชี้บัญชีผู้ใช้ปลอม ให้ความรู้กับผู้คนถึงวิธีการทำให้ข้อมูลของพวกเขาปลอดภัย ร่วมมือกับกลุ่มตรวจสอบข้อเท็จจริง และส่งเสริมโครงการของภาคประชาสังคมเกี่ยวกับเรื่องความรู้เท่าทันสื่อ เนื่องจากพวกเขาเล็งเห็นว่า "ในสภาพแวดล้อมของข้อมูลข่าวสารในปัจจุบัน โซเชียลมีเดียมีบทบาทสำคัญในการทำให้เกิดการสื่อสารกัน ไม่ใช่แค่ในเวลาที่มีสถานการณ์เกี่ยวข้องกับประชาชนอย่างการเลือกตั้งเท่านั้น แต่ยังรวมถึงในการแสดงออกในชีวิตประจำวันด้วย"
เรียบเรียงจาก Facebook admits: governments exploited us to spread propaganda, The Guardian, 27-04-2017 Facebook says it will crack down on government-led misinformation campaigns, The Verge, 27-04-2017 Facebook announces plan to fight misinformation campaigns, Tech Crunch, 27-04-2017 รายงานฉบับเต็ม Information Operations and Facebook (version 1.0, 27-04-2017) โดย By Jen Weedon, William Nuland and Alex Stamos
ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| กางหนังสือ เปิดตำรา-นักเรียนไทยเรียนเรื่อง 2475 อย่างไร Posted: 30 Apr 2017 09:15 AM PDT
เหตุการณ์หมุดคณะราษฎรหายเมื่อกลางเดือนเมษายน ทำให้เกิดการตั้งคำถามและพูดถึงประวัติศาสตร์การเปลี่ยนแปลงการปกครองอย่างแพร่หลายอีกครั้งทั้งในโซเชียลและสื่อต่างๆ มากมาย หลายคนแทบไม่เคยรู้จักหรือเคยได้ยินว่ามีหมุดคณะราษฎรจนกระทั่งมันหายไป บางคนอาจเคยคุ้นหูกับชื่อ คณะราษฎร อาจเคยผ่านตาตอนเรียนหนังสือ เรื่องการเปลี่ยนแปลงการปกครองวันที่ 24 มิถุนายน 2475 แต่น่าจะมีไม่น้อยที่ไม่แน่ใจนักว่ามันคืออะไร มีนัยอย่างไร โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ เราพาย้อนกลับไปดูหลักสูตรการศึกษาไทยว่านักเรียน/ศึกษา-ครู/สอนกันอย่างไรในเรื่อง การเปลี่ยนแปลงการปกครอง 2475 000 จากการสอบถามครูและนักเรียนจำนวนหนึ่งพบว่า มีการเรียนการสอนเกี่ยวกับการเมืองการปกครอง และประชาธิปไตยเรื่อยๆ ในระดับชั้นต่างๆ ส่วนเรื่องการเปลี่ยนแปลงการปกครอง 2475 จะเริ่มสอนกันจริงจังในชั้นมัธยมศึกษา โดยมัธยมต้นจะปรากฏเล็กน้อยในวิชาการเมืองการปกครอง แต่ในระดับมัธยมปลายจะปรากฏเป็นหัวข้อเรื่อง "การเปลี่ยนแปลงการปกครอง 2475" โดยเฉพาะ บรรจุในวิชาประวัติศาสตร์ไทย ม.4-6 ซึ่งเป็นไปตามตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน ซึ่งมีมาตรฐานของการ "เข้าใจความเป็นมาของชาติไทย วัฒนธรรม ภูมิปัญญาไทย มีความรัก ความภูมิใจ และธำรงความเป็นไทย" มีตัวชี้วัดคือ 1.วิเคราะห์พัฒนาการของไทยสมัยรัตนโกสินทร์ในด้านต่างๆ |
| LINE เผยเคยส่งข้อมูลส่วนตัวผู้ใช้เพื่อสืบสวนคดีอาญาให้กับรัฐไทยและประเทศอื่นๆ Posted: 30 Apr 2017 08:43 AM PDT ไลน์เผยในรายงานความโปร่งใสว่าเคยให้ข้อมูลส่วนตัวของผู้ใช้ตามคำขอของทางการหลายประเทศรวม 997 กรณี หรือร้อยละ 58 ของคำขอทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการสืบสวนคดีอาญาในช่วง 6 เดือนหลังของปี 2559 ส่วนใหญ่เป็นคำขอจากในญี่ปุ่นเอง แต่ก็มีคำร้องจากสหรัฐฯ ไต้หวัน เกาหลีใต้ รวมถึงไทยด้วย โดยพยายามย้ำว่าจะไม่ละเมิดสิทธิมนุษยชน
ไลน์ คอร์เปอเรชัน บริษัทให้บริการส่งข้อความและแช็ตระบบ "ไลน์" (LINE) เคยเปิดเผยต่อสื่อญี่ปุ่น เจแปนไทม์เมื่อวันที่ 25 เม.ย.ที่ผ่านมาว่า พวกเขาเคยนำข้อมูลส่วนตัวของผู้ใช้โปรแกรมไลน์ส่งต่อให้กับรัฐบาลทั้งในและนอกประเทศในฐานะส่วนหนึ่งของการสืบสวนอาชญากรรม ในเอกสารรายงานความโปร่งใสของไลน์ที่ระบุถึงการทำงานของพวกเขาในช่วงเดือน ก.ค.-ธ.ค. 2559 เผยให้เห็นว่าพวกเขาส่งข้อมูลของบัญชีผู้ใช้ 1,268 บัญชี รวมถึงเบอร์โทรศัพท์ของผู้ใช้ อีเมลของผู้ใช้ และประวัติข้อความแช็ตของผู้ใช้ให้ทางการ ในรายงานระบุว่า "พวกเราเชื่อว่าความเป็นส่วนตัวของผู้ใช้ควรจะได้รับการคุ้มครองอย่างเคร่งครัด และโดยทั่วไปแล้วข้อมูลของผู้ใช้จะไม่ถูกเผยแพร่ต่อให้กับกลุ่มบุคคลที่สามโดยไม่มีการขออนุญาตก่อน อย่างไรก็ตามมีข้อยกเว้นในเรื่องนี้ จะมีการพิจารณาให้ข้อมูลดังกล่าวกับหน่วยงานของรัฐบาลถ้าหากมีส่วนเกี่ยวข้องกับการสืบสวนสอบสวนอาชญากรรม" ทั้งนี้มีคำร้อง 1,719 กรณี จากหน่วยงานสืบสวนสอบสวน ไลน์ตอบสนองต่อคำร้อง 997 กรณี หรือร้อยละ 58 ของคำร้องทั้งหมด ในบางกรณีมีการขอดูข้อมูลมากกว่า 1 บัญชี โดยที่ร้อยละ 87 ของการขอข้อมูลมาจากภายในประเทศญี่ปุ่นเอง ส่วนประเทศอื่นๆ ที่ทำการขอข้อมูลจากไลน์ได้แก่ ออสเตรเลีย, แคนาดา, ฮ่องกง, อิตาลี, เกาหลีใต้, ไต้หวัน, ไทย และสหรัฐฯ โดยที่ไลน์จะตอบสนองต่อคำขอจากประเทศอื่นตามกฎหมายและข้อตกลงความร่วมมือของทั้งสองฝ่าย รวมถึงคำนึงถึงกฎหมายความร่วมมือนานาชาติในการสืบสวนสอบสวนด้วย ไลน์ระบุในรายงานอีกว่าพวกเขาส่งข้อมูลส่วนตัวผู้ใช้ให้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา และประมวลกฎหมายอาญา ถ้าหากมีการออกหมายถึงผู้ใช้นั้นๆ ในฐานะส่วนหนึ่งของการสืบสวนคดีอาญา หรือเมื่อมีความเกี่ยวข้องกับการวางระเบิดหรือการฆ่าตัวตายที่เชื่อว่าอาจจะเกิดขึ้นในเวลากระชั้นชิด รายงานของไลน์ระบุว่า "พวกเราจะไม่ยอมให้ความร่วมมือกับการกระทำที่ละเมิดสิทธิมนุษยชนของผู้ใช้รวมถึงการดักฟังหรือการเซนเซอร์ที่กระทำโดยรัฐบาล" ไม่เพียงแค่ไลน์บริษัทเดียวเท่านั้นที่ให้ข้อมูลส่วนตัวผู้ใช้เมื่อถูกเรียกร้องจากทางการเพื่อการสอบสวน บริษัทโทรศัพท์มือถือ เอ็นเอ็นที โดโคโม และบริษัทโทรคมนาคม เคดีดีไอ คอร์เปอเรชัน ก็เคยเตือนผู้ใช้งานว่าพวกเขาจะส่งข้อมูลส่วนตัวให้กับทางการถ้าหากมีความจำเป็น อย่างไรก็ตามโฆษกของไลน์ระบุว่าพวกเขาเป็นบริษัทแรกที่รายงานเรื่องนี้ต่อสาธารณะในรายงานความโปร่งใสเนื่องจากมีผู้ใช้งานเป็นห่วงว่าข้อมูลส่วนบุคคลของพวกเขาได้รับการคุ้มครองหรือไม่พวกเขาจึงต้องเผยแพร่รายงานเพื่อให้เป็นการตรวจสอบได้
เรียบเรียงจาก Maker of Line app says it has disclosed user information for criminal probes, The Japan Times, 25-04-2017 ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| สำนักพระราชวังแถลงการณ์พระอาการสมเด็จพระราชินี Posted: 30 Apr 2017 07:15 AM PDT แถลงการณ์สำนักพระราชวัง กรณีพระอาการ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ในรัชกาลที่ 9  30 เม.ย. 2560 แถลงการณ์สำนักพระราชวัง เรื่อง สมเด็จพระนางเจ้า ฯ พระบรมราชินีนาถ ในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลเดช บรมนาถบพิตร เสด็จพระราชดำเนินไปประทับ ณ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย คณะแพทย์ผู้ถวายการรักษา สมเด็จพระนางเจ้า ฯ พระบรมราชินีนาถ ในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลเดช บรมนาถบพิตร ได้รายงาน เมื่อวันที่ 28 เมษายน พุทธศักราช 2560 คณะแพทย์ ฯ ได้กราบบังคลทูลเชิญเสด็จพระราชดำเนินไปประทับ ณ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย เพื่อถวายตรวจทางรังสีวิทยาติดตามผลการรักษา ผลการตรวจเอกซเรย์คอมพิวเตอร์พระปัปผาสะ (ปอด) และการตรวจพระสมอง ด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ไม่พบการเปลี่ยนแปลง เมื่อเทียบกับผลการตรวจเดิม คณะแพทย์ ฯจึงได้กราบบังคลทูลเชิญ เสด็จพระราชดำเนินกลับมาประทับ ที่พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน พระราชวังดุสิต ในวันที่ 30 เมษายน 2560 จึงประกาศมาเพื่อทราบทั่วกัน สำนักพระราชวัง 30 เมษายน 2560 ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| หมายเหตุประเพทไทย #155 ความเปลี่ยวดายอันกึกก้องเกินต้าน Posted: 30 Apr 2017 06:20 AM PDT กดติดตามเพื่อรับชมคลิปใหม่ๆ ที่
หมายเหตุประเพทไทยสัปดาห์นี้ คำ ผกา และเจนวิทย์ เชื้อสาวะถี พูดคุยกับ วริตตา ศรีรัตนา ผู้แปล "ความเปลี่ยวดายอันกึกก้องเกินต้าน" (Too Loud a Solitude/Příliš hlučná samota) ผลงานวรรณกรรมของโบฮุมิล ฮราบัล (Bohumil Hrabal) นักเขียนจากสาธารณรัฐเช็ก ซึ่งชวนให้ผู้อ่านใคร่ครวญถึงคุณค่าหนังสือ และเสรีภาพที่เราทุกคนควรมีสิทธิ์เข้าถึงความรู้อย่างเท่าเทียม สำหรับวรรณกรรม "ความเปลี่ยวดายอันกึกก้องเกินต้าน" พิมพ์ครั้งแรกในปี 1977 เล่าเรื่องราวของ "ฮัญจา" เป็นคนบดอัดกระดาษขยะในกรุงปราก ผู้รักหนังสือและการอ่านเป็นชีวิตจิตใจ แต่ต้องประกอบอาชีพ "ทำลายหนังสือ" ในสมัยที่สาธารณรัฐสังคมนิยมเชโกสโลวาเกียเซ็นเซอร์งานเขียนและงานศิลปะ เป็นเวลากว่า 35 ปีที่เขาทำงานอย่างโดดเดี่ยวอยู่กับเครื่องไฮดรอลิกบดอัดกระดาษ มีสหายสนิทเป็น "เครื่องทำลายหนังสือ" เก่าคร่ำคร่า นับเป็นช่วงเวลาแห่งความเปลี่ยวดายอันเกินต้าน วริตตายังชี้ว่าวรรณกรรมของ "โบฮุมิล ฮราบัล" มักสะท้อนเรื่องราวของ คนสามัญธรรมดาที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ภายใต้ระบอบการปกครองอำนาจนิยม แต่คนธรรมดาเหล่านั้นไม่อาจหาช่องทางที่จะเป็นขบถต่อระบอบได้เลย งานของเขาชี้ให้เห็นว่าการมองแบบคู่ตรงข้ามว่าระบอบทางการเมืองกดขี่คนธรรมดา เป็นการมองที่ง่ายเกินไป เพราะการกดขี่ที่แท้จริงมาจากตัวปัจเจกบุคคลที่ชอบอยู่ในฟองอากาศของระบอบและใช้ชีวิตของตนไปตามอัตภาพ ซึ่งนี่คือการกดขี่ตัวเอง
ติดตามรายการหมายเหตุประเพทไทยย้อนหลังที่ https://www.facebook.com/maihetpraphetthai หรือลงทะเบียนรับชมที่ https://youtube.com/prachatai ผู้สนใจวรรณกรรมแปล "ความเปลี่ยวดายอันกึกก้องเกินต้าน" สามารถสอบถามเพิ่มเติมได้ที่สำนักพิมพ์ Bookmoby Press หรือที่เพจ "ความเปลี่ยวดายอันกึกก้องเกินต้าน" ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| นักเศรษฐศาสตร์เรียกให้จัดระบบการจ้างงานแบบเหมาช่วงมีมาตรฐานสากล Posted: 30 Apr 2017 01:23 AM PDT คณบดีคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิตเรียกร้องให้รัฐบาลและกระทรวงแรงงานไปจัดระบบให้ระบบการจ้างงานแบบเหมาช่วง มีมาตรฐานการจ้างงานที่เป็นสากล ไม่เช่นนั้นผู้ใช้แรงงานในระบบเหมาช่วงจะถูกเอาเปรียบอย่างมาก 30 เม.ย. 2560 ผศ.ดร.อนุสรณ์ ธรรมใจ รองอธิการบดีฝ่ายวิจัยและบริการวิชาการ และ คณบดีคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต กล่าวถึงสถานการณ์การเลิกจ้างจะปรับตัวในทิศทางที่ดีขึ้นต่อเนื่องในช่วงครึ่งปีหลังสอดคล้องกับการขยายตัวทางเศรษฐกิจกระเตื้องขึ้นต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม จะเกิดภาวะการขาดแคลนแรงงานในบางสาขาอุตสาหกรรมและงานบางลักษณะ เช่น อุตสาหกรรมก่อสร้างโดยเฉพาะช่างประเภทต่างๆ อุตสาหกรรมบริการท่องเที่ยว บุคลากรทางการแพทย์ อุตสาหกรรมแปรรูปอาหารสัตว์ งานแม่บ้านและกิจการดูแลผู้สูงอายุ เป็นต้น มีแรงงานไทยจำนวนมากขึ้นตามลำดับที่เดินทางไปทำงานในต่างประเทศ ตัวเลขล่าสุดเดือนมีนาคม พ.ศ. 2560 คนงานไทยเดินทางไปทำงานในต่างประเทศยอดรวมมากกว่า 150,000 คน สร้างรายได้กลับประเทศประมาณ 10,249 ล้านบาท (รายได้ส่งกลับประเทศจากการทำงานเฉพาะเดือนมีนาคม 2560) การไหลออกของแรงงงานทักษะสูงและช่างเทคนิคต่างๆทำให้ตลาดแรงงานตึงตัวและขาดแคลนแรงงาน ขณะที่แรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านทักษะต่ำไม่สามารถทดแทนได้ เกิดความไม่สมดุลในตลาดแรงงาน การปรับค่าแรงตามมาตรฐานแรงงานฝีมือแรงงานจึงมีความจำเป็นต่อการรักษาแรงงานทักษะและช่างเทคนิคให้ทำงานในระบบเศรษฐกิจไทยต่อไป ภาวะการเลิกจ้างยังคงมีอยู่ในกิจการอุตสาหกรรมที่ย้ายฐานการผลิตไปประเทศเพื่อนบ้าน เช่น สิ่งทอ เครื่องหนังและรองเท้า เป็นต้น กิจการบริการสถานบันเทิงมีการเลิกจ้างสูงในช่วงที่ผ่านมา กิจการก่อสร้างขนาดเล็ก กิจการสื่อสารมวลชน (กระทบหนัก คือ สื่อสิ่งพิมพ์ ทีวีดิจิทัลและธุรกิจโฆษณาผ่านสื่อดั้งเดิม) กิจการทางการศึกษาในระดับอุดมศึกษา กิจการเครื่องใช้ไฟฟ้า อุตสาหกรรมส่งออกที่มีอัตราการเติบโตติดลบต่อเนื่องหลายปี เป็นต้น ภาพรวมในช่วงครึ่งปีหลัง การเลิกจ้างมีแนวโน้มลดลงต่อเนื่องและอัตราว่างงานในช่วงครึ่งปีหลังไม่น่าจะเกิน 1% ตลาดแรงงานค่อนข้างตึงตัว แรงงานในบางประเภทขาดแคลน รัฐบาลจึงควรพิจารณาให้มีการเปิดกว้างอนุญาตให้แรงงานบางประเภทเข้ามาทำงานได้เพิ่มขึ้นหรือพิจารณาให้มีการเปิดเสรีตลาดแรงงานในส่วนที่ขาดแคลนอย่างชัดเจน แรงงานระดับล่างรายได้ต่ำยังคงมีภาระหนี้ครัวเรือนในระดับสูง สะท้อนว่า อัตราค่าจ้างขั้นต่ำในปัจจุบันไม่เพียงพอต่อค่าใช้จ่ายในการดำเนินชีวิต จึงขอเสนอให้มีการปรับเพิ่มอัตราค่าจ้างขั้นต่ำทุกปีโดยต้องปรับขึ้นไม่น้อยกว่าอัตราเงินเฟ้อของแต่ละปี แนวโน้มในระยะนี้ อาจจะยังมีการขยายตัวเพิ่มขึ้นของการทำงานต่ำระดับ (underemployment) ขณะนี้มีทำงานต่ำระดับ 2-3 แสนคน ซึ่งคนกลุ่มนี้จะทำงานไม่เต็มเวลาและต้องการทำงานเพิ่มเพื่อให้มีรายได้เพียงพอต่อการดำรงชีพ ส่วนการลดชั่วโมงการทำงาน OT มีแนวโน้มลดลงจากอุตสาหกรรมส่งออกที่เคยหดตัวหรือมีการเติบโตต่ำเริ่มมีสัญญาณขยายตัวดีขึ้น ผศ.ดร.อนุสรณ์ ได้มีข้อเสนอแปดข้อต่อรัฐบาลและขบวนการแรงงาน องค์กรนายจ้าง เนื่องในโอกาสวันแรงงานแห่งชาติหรือวันกรรมกรสากล ดังนี้ ข้อหนึ่ง เสนอให้มีการปฏิรูประบบประกันสังคม ระบบคุ้มครองและระบบสวัสดิการแรงงานเพิ่มเติม หลังจากรัฐบาลได้ขยายสิทธิประโยชน์ผู้ประกันตนตามมาตรา 40 (แรงงานนอกระบบ) แล้ว ควรขยายสิทธิประโยชน์ให้ผู้ประกันตนมาตรา 33 ด้วย แต่ควรเก็บสมทบเพิ่มทั้งจากนายจ้าง ลูกจ้างและรัฐบาลเพื่อให้เกิดความยั่งยืนทางการเงินของเงินกองทุนประกันสังคมโดยเฉพาะกองทุนชราภาพ ข้อสอง รัฐบาลควรจัดระบบสวัสดิการถ้วนหน้าหรือระบบรัฐสวัสดิการให้ได้ภายในปี พ.ศ. 2570 โดยหาแหล่งรายได้จากภาษีทรัพย์สิน นอกจากทำให้คุณภาพชีวิตประชาชนส่วนใหญ่ดีขึ้นแล้วยังเป็นการช่วยลดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจและสร้างเป็นธรรมทางเศรษฐกิจและสังคมอีกทางหนึ่งด้วย อันนำไปสู่สันติสุขของสังคมและประชาธิปไตยเข้มแข็งมั่นคง ข้อสาม พิจารณาดำเนินการแปรเปลี่ยน สำนักงานประกันสังคม จาก หน่วยราชการ เป็น องค์กรของรัฐหรือองค์กรมหาชนที่บริหารงานแบบเอกชนจากการมีส่วนร่วมของทุกฝ่าย ระบบค่าตอบแทนให้กับผู้บริหารและเจ้าหน้าที่ของกองทุนประกันสังคมให้แข่งขันได้กับภาคเอกชนเพื่อดึงดูดคนที่มีความรู้ความสามารถมาทำงาน ซึ่งอาจจะใช้รูปแบบเดียวกับ ธนาคารแห่งประเทศไทย ตลาดหลักทรัพย์ หรือ กลต เป็นต้น ข้อสี่ เสนอให้มีการศึกษาเพื่อพิจารณาจัดตั้ง ธนาคารแรงงาน เพื่อกระจายกรรมสิทธิ์ในปัจจัยการผลิตประเภท "ทุน" สู่ผู้ใช้แรงงาน ก่อให้เกิด "ประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจ" อย่างแท้จริง ซึ่งจะเป็นพื้นฐานอันมั่นคงของประชาธิปไตยทางการเมือง ธนาคารแรงงานจะเป็นสถาบันสำคัญในการพัฒนา ธุรกิจรายย่อย (Micro Business) และ วิสาหกิจหรือสหกรณ์ที่ประชาชนเป็นเจ้าของร่วมกัน (Social enterprise or Cooperative for workers and the poor) ข้อห้า รัฐบาลไทยควรทำสัตยาบันอนุสัญญา ILO ฉบับที่ 87 และ 98 เพื่อให้ผู้ใช้แรงงานได้รับสิทธิพื้นฐานในการรวมกลุ่ม และ อำนาจในการเจรจาต่อรอง ซึ่งเป็นสิทธิแรงงานพื้นฐานและเป็นสิทธิมนุษยชนอีกด้วย ระดับความเป็นประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจและสถานประกอบการในไทยโดยภาพรวมยังอยู่ในระดับต่ำ เพื่อให้เกิดประชาธิปไตยในสถานประกอบการมากขึ้น ต้องส่งเสริมให้ลูกจ้างได้รวมกลุ่มกัน และ กลไกองค์กรลูกจ้างและสหภาพแรงงานที่มีคุณภาพยังทำให้ ระบบแรงงานสัมพันธ์ดีขึ้นในระยะยาวอีกด้วย ข้อหก การเตรียมมาตรการรับมือกับผลกระทบจาก Disruptive Technology (เทคโนโลยีอุบัติใหม่ที่ส่งผลเปลี่ยนแปลงของอุตสาหกรรมและระบบเศรษฐกิจ) ต่อแรงงานรวมทั้งมีมาตรการพัฒนาฝีมือแรงงานสำหรับผู้ที่มีทักษะไม่สอดคล้องกับอุตสาหกรรมที่เติบโตอยู่ในขณะนี้หรืออุตสาหกรรมแห่งอนาคต ส่วนในระยะยาว หากมี Disruptive Technology and Innovation การเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยีที่พลิกโฉมการผลิต ธุรกิจและเศรษฐกิจบวกเข้ากับพลวัตของระบบทุนนิยมโลก แล้วเราไม่มียุทธศาสตร์ในตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงนี้อย่างเหมาะสม และสิ่งสำคัญที่สุด คือ ต้องเปลี่ยนกระบวนทัศน์ในระบบการศึกษาไทยให้สามารถผลิตคนคุณภาพใหม่ที่สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของโลกและความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีที่จะเปลี่ยนแปลงเร็วมากๆ หากเรามียุทธศาสตร์ที่เหมาะสม เราจะไม่เผชิญกับปัญหาวิกฤติการจ้างงานและเศรษฐกิจในอนาคต มีการคาดการณ์โดยนักอนาคตศาสตร์ว่าในปี ค.ศ. 2030 ความก้าวหน้าเทคโนโลยีจะทำให้ตำแหน่งงานแบบเดิมในบางอาชีพหายไปไม่ต่ำกว่า 2 พันล้านตำแหน่งงาน ขณะเดียวกันก็มีการสร้างตำแหน่งงานใหม่ๆที่คนทำงานต้องมีทักษะใหม่ ๆ ซึ่งระบบการศึกษาไทยต้องทำหน้าที่ในการผลิตคนรองรับตั้งแต่วันนี้ ขณะเดียวกัน IMD คาดการณ์ว่า ตำแหน่งงานในประเทศไทยจะหายไปจำนวนมากในกิจการที่ใช้เทคโนโลยีแบบเก่าในหลายกิจการอุตสาหกรรม ข้อเจ็ด การสร้างระบบ กลไกและกฎหมายเพื่อให้เกิดความเป็นธรรมต่อแรงงานในระบบเหมาช่วง กลุ่มที่น่าเห็นใจมากที่สุด คือ บรรดาแรงงานทักษะต่ำและเป็นแรงงานนอกระบบทั้งหลายที่อยู่ภายใต้ระบบการทำงานในบริษัทเหมาช่วงจะได้รับผลกระทบจากความยากลำบากทางเศรษฐกิจมากที่สุด แม้นระบบการจ้างงานแบบเหมาช่วงจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ประกอบการในการลดต้นทุนระยะสั้น มีความยืดหยุ่นในการจ้างงานสอดคล้องภาวะเศรษฐกิจ ภาวะการผลิตและยอดขาย ปัญหาในระบบการผลิตแบบเหมาช่วงเป็นปัญหาในระดับสากล เรื่อง ความไม่เป็นธรรมทางเศรษฐกิจ การแบ่งปันผลประโยชน์ระหว่างผู้ใช้แรงงานกับผู้ประกอบการในระบบการผลิตแบบทุนนิยมโลกาภิวัฒน์ในปัจจุบัน ผู้ประกอบการเองก็แสวงหาวิธีในการลดต้นทุนการผลิต การผลิตที่มีความยืดหยุ่นตามภาวะเศรษฐกิจ จึงเลือกที่จะ ส่งออกงานในบางลักษณะให้บริษัทเหมาช่วงรับไปทำเพื่อให้มีการจ้างงานแบบยืดหยุ่น จึงขอเรียกร้องให้รัฐบาลและกระทรวงแรงงานไปจัดระบบให้ระบบการจ้างงานแบบเหมาช่วง มีมาตรฐานการจ้างงานที่เป็นสากล ไม่เช่นนั้นผู้ใช้แรงงานในระบบเหมาช่วงจะถูกเอาเปรียบอย่างมาก หลักคิดของการยกระดับมาตรฐานระบบการจ้างงานแบบเหมาช่วงเพื่อให้เกิดการคุ้มครองแรงงาน เพราะแรงงานแตกต่างจากสินค้าอื่นๆในระบบเศรษฐกิจ และเกี่ยวกับความอยู่รอดและคุณภาพของชีวิตของคนงานและครอบครัว การกำหนดมาตรฐานแรงงานในระบบเหมาช่วงต้องคำนึงถึงความเป็นธรรมทางสังคมด้วยไม่สามารถกำหนดจากอุปสงค์อุปทานในตลาดแรงงาน ความผันผวนของภาวะการผลิตและเศรษฐกิจเท่านั้น อีกประการหนึ่งลูกจ้างโดยเฉพาะในระบบเหมาช่วงมีอำนาจต่อรองน้อย ลูกจ้างในบริษัทเหมาช่วงมักไม่มีสหภาพแรงงาน และข้อแปด รัฐบาลควรเพิ่มการลงทุนทางด้านอาชีวอนามัยและสิ่งแวดล้อมในการทำงานให้ดีขึ้น รวมทั้งระบบความปลอดภัยในการทำงาน และรัฐบาลควรจัดสรรเงินงบประมาณให้สถาบันปลอดภัยฯ กระทรวงแรงงานให้เพียงพอ ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| สภาฯ ศูนย์กลางแรงงาน จี้ คสช. คืนอำนาจให้ประชาชน ต้องเลือกตั้งปีนี้ Posted: 30 Apr 2017 01:01 AM PDT สภาองค์การลูกจ้างสภาศูนย์กลางแรงงานแห่งประเทศไทย ออกแถลงการณ์เนื่องในวันกรรมกรสากล เรียกร้องให้ คสช. ต้องคืนอำนาจให้ประชาชนโดย "เลือกตั้งปีนี้" ยกเลิก ม.44 และให้ผู้ใช้แรงงานใช้สิทธิเลือกตั้งในสถานประกอบการ  30 เม.ย. 2560 สภาองค์การลูกจ้างสภาศูนย์กลางแรงงานแห่งประเทศไทย ออกแถลงการณ์เนื่องในวันกรรมกรสากล โดยระบุว่า"วันกรรมกรสากล" หรือ "วันเมย์เดย์" (May Day) กำเนิดมาจากการต่อสู้ของชนชั้นกรรมาชีพในยุโรปและอเมริกา ในยุคของ "การปฏิวัติอุตสาหกรรม" จากสังคมเกษตรไปสู่สังคมอุตสาหกรรมที่ส่งผลให้ผู้คนอพยพจากการผลิตภาคเกษตรกรรมไปเป็นแรงงานภาคอุตสาหกรรม ซึ่งผู้ใช้แรงงานต้องทนกับการถูกกดขี่ขูดรีดจากนายทุนโรงงานอุตสาหกรรม เช่น ถูกบังคับให้ใช้แรงงานเยี่ยงทาส ต้องทำงานหนักถึงวันละ 14 - 16 ชั่วโมงโดยไม่มีวันหยุด รวมทั้งไม่มีสวัสดิการและมาตรฐานคุ้มครองความปลอดภัยในการทำงาน ทำให้มีการเคลื่อนไหวเพื่อต่อสู้การกดค่าจ้างแรงงานและให้ลดชั่วโมงการทำงาน ซึ่งแนวความคิดนี้ได้ขยายไปในหลายประเทศทางยุโรป อเมริกา ละตินอเมริกา ญี่ปุ่น และออสเตรเลีย เดือนพฤษภาคม ค.ศ.1886 คนงานแห่งเมืองชิคาโก ประเทศอเมริกา ได้นัดหยุดงานครั้งใหญ่และจัดการชุมนุมเดินขบวนเพื่อเรียกร้อง "ระบบสามแปด" คือ ทำงาน 8 ชั่วโมง พักผ่อน 8 ชั่วโมง และศึกษาหาความรู้ 8 ชั่วโมง การต่อสู้ครั้งนั้นอำนาจรัฐนายทุนได้ใช้กำลังเข้าปราบปรามอย่างรุนแรง สหพันธ์คนงานแห่งอเมริกาก็ได้ฟื้นการต่อสู้เรียกร้องระบบสามแปด โดยมีมติให้เดินขบวนทั่วประเทศในวันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ.1890 ในช่วงนั้นก็เริ่มมีแนวคิดจากกรรมกรในหลายประเทศแถบยุโรป ที่จะประกาศวันที่แน่นอนให้เป็นวันสามัคคีต่อสู้ของขบวนการกรรมกรทั่วโลก ที่ประชุมของสภาสังคมนิยมสากล ณ กรุงปารีส ฝรั่งเศส จึงมีมติให้วันที่ 1 พฤษภาคม 1890 เป็นวันเดินขบวนเรียกร้องให้ลดชั่วโมงทำงานตามที่สหพันธ์คนงานแห่งอเมริกาได้กำหนดไว้แล้ว และให้วันที่ 1 พฤษภาคม ของทุกปี เป็น "วันกรรมกรสากล" และเป็นวันเดินขบวนแสดงพลังของชนชั้นกรรมาชีพทั่วโลก มติดังกล่าวได้แพร่ขยายออกไปอย่างกว้างขวาง และการยืนหยัดต่อสู้ของคนงานชิคาโกและคนงานอื่นๆ ก็สามารถทำให้นายจ้างลดชั่วโมงการทำงานลงเหลือ 8 ชั่วโมงในทุกๆ แห่ง 1 พฤษภาคม ของทุกปี คือ "วันกรรมกรสากล" เป็นสัญลักษณ์แห่งการสามัคคีต่อสู้เพื่อปลดปล่อยชนชั้นกรรมกร ซึ่งกรรมกรทั่วโลกจะจัดให้มีการชุมนุมเดินขบวน เพื่อสร้างวัฒนธรรมการต่อสู้เพื่อปลดปล่อยจากการกดขี่ขูดรีดของระบบทุนนิยม ในประเทศไทย การจัดงานวันกรรมกรสากลในที่สาธารณะอย่างเปิดเผยครั้งแรก มีขึ้นในวันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2489 ที่สนามหน้าสำนักงานสมาคมไตรจักร์ (สามล้อ) พระราชวังอุทยานสราญรมย์ จัดโดยสมาคมกรรมกรสงเคราะห์กรุงเทพรวมกับสมาคมไตรจักร์ ซึ่งมีผู้เข้าร่วมประมาณ 3 พันคน การชุมนุมวันกรรมกรสากล พ.ศ. 2490 มีขึ้นที่ท้องสนามหลวง ภายใต้คำขวัญ "กรรมกรทั้งหลายจงสามัคคีกัน"ซึ่งถือว่าเป็นการแสดงพลังความสามัคคีของชนชั้นกรรมกรไทยครั้งใหญ่ที่สุดเป็นประวัติการณ์เพื่อเฉลิมฉลองการจัดตั้งสหพันธ์กรรมกรระดับชาติแห่งแรกในประเทศไทย คือ "สมาคมสหอาชีวะกรรมกรแห่งประเทศไทย" วันกรรมกรสากลปีนั้นมีผู้เข้าร่วมกว่าแสนคน นับเป็นการจัดงานที่มาจากจิตสำนึกของกรรมกร โดยกรรมกรและเพื่อกรรมกรอย่างแท้จริง แต่แล้ว เมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน 2490 เกิดการรัฐประหารยึดอำนาจ โดยรัฐบาลเผด็จการได้สั่งห้ามจัดงานวันกรรมกรสากล ในปี พ.ศ.2499 "กรรมกร 16 หน่วย" จัดตั้งรวมตัว โดยมีเป้าหมายเคลื่อนไหวให้รัฐบาลเร่งออกกฎหมายรับรองสิทธิด้านต่างๆ และได้เคลื่อนไหวให้มีการจัดงานวันกรรมกรสากลขึ้นอีกครั้ง แต่รัฐบาลเผด็จการมีเงื่อนไขให้เปลี่ยนชื่อ "วันกรรมกรสากล" เป็น "วันแรงงานแห่งชาติ" ใช้มาจนถึงทุกวันนี้ จากการควบคุมโดยรัฐบาลเผด็จการ ทำให้วันกรรมกรสากลถูกแทรกแซงจากรัฐบาลมาโดยตลอด เนื้อหา และรูปแบบของการจัดงานมักจะถูกควบคุมโดยรัฐบาล การยื่นข้อเรียกร้องต่อรัฐบาลในวันที่ 1 พฤษภาคม ไม่ได้รับการตอบสนองจากรัฐบาลเท่าที่ควร ไม่มีการติดตามอย่างจริงจัง ทำให้การยื่นข้อเรียกร้องของผู้ใช้แรงงาน เป็นเพียงพิธีการเท่านั้น "วันกรรมกรสากล" พี่น้องกรรมกรทุกคนจะต้องร่วมกันรำลึกถึงการต่อสู้ในอดีตกว่า 200 ปี ที่ปลดปล่อยกรรมกรจากการทำงานเยี่ยงทาส ณ วันนี้ การต่อสู้ของกรรมกรยังคงต้องดำเนินต่อไป เพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรีของชนชั้นกรรมาชีพ ให้เชื่อมั่นในพลังของเรา ต้องปลดปล่อยโซ่ตรวนทางความคิดที่คอยแต่พึ่งพา ร้องขอและยอมจำนน ไม่นำพาการต่อสู้ด้วยตนเอง เพื่อปลดปล่อยโซ่ตรวนของการกดขี่ขูดรีดทั้งทางด้านเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง เฉกเช่นบรรพบุรุษของเราที่ได้ต่อสู้และทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง เสียสละแม้กระทั่งชีวิต เพื่ออนาคตของลูกหลานกรรมกรของเราและสังคมใหม่ สภาองค์การลูกจ้างสภาศูนย์กลางแรงงานแห่งประเทศไทย สหพันธ์แรงงานอุตสาหกรรมสิ่งทอการตัดเย็บเสื้อผ้าและผลิตภัณฑ์หนังแห่งประเทศไทย กลุ่มสหภาพแรงานย่านรังสิตและใกล้เคียง ยืนหยัดร่วมต่อสู้กับมวลพี่น้องกรรมกรและประชาชนทุกสาขาอาชีพ เพื่อปากท้องของทุกคน ในแนวทางที่เป็นประชาธิปไตย กรรมกรต้องสร้างอำนาจประชาธิปไตยให้เกิดขึ้นคืออำนาจประชาธิปไตยทางการเมือง อำนาจประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจ อำนาจประชาธิปไตยทางด้านวัฒนธรรม "อำนาจอธิปไตย (ต้อง) เป็นของราษฎรทั้งหลาย" อำนาจประชาธิปไตยทางการเมือง - คสช. ต้องคืนอำนาจให้ประชาชนโดย "เลือกตั้งปีนี้" - ให้ยกเลิก ม.44 - ให้ผู้ใช้แรงงานใช้สิทธิเลือกตั้งในสถานประกอบการ อำนาจประชาธิปไตยทางเศรษฐกิจ - รัฐ ต้องจัดเก็บภาษีอัตราก้าวหน้า - ค่าจ้างแรงงานที่เป็นธรรม กำหนดค่าจ้างแรกเข้าและโครงสร้างค่าจ้างในสถานประกอบการ อำนาจประชาธิปไตยทางวัฒนธรรม - รัฐต้องจัดการศึกษาฟรี และต้องมีปฏิรูปการศึกษา - รัฐต้องจัดให้มีรัฐสวัสดิการ ทั้งหมดนี้ เพื่อสร้างสังคมและชีวิตความเป็นอยู่ของกรรมกรและราษฎรทั้งหลาย ตามหลักการ สิทธิ เสรีภาพ เสมอภาค ภราดรภาพ และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ต้องเท่าเทียมกัน ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| นักข่าวประจำรัฐสภาเรียกร้อง สปท.ถอนร่างกฎหมายคุมสื่อ Posted: 30 Apr 2017 12:18 AM PDT ผู้สื่อข่าวประจำรัฐสภาออกแถลงการณ์เรียกร้องให้ สปท.ถอนร่าง พ.ร.บ.คุ้มครองสิทธิเสรีภาพ ส่งเสริมจริยธรรม และมาตรฐานวิชาชีพสื่อมวลชน เพื่อรับฟังความเห็นให้รอบด้านก่อน นักวิชาการแนะทุกฝ่ายพูดคุยหาทางออกร่วม ส่วนเพื่อไทยชี้กระทบกับหลักประกันสิทธิเสรีภาพของประชาชน 'พล.อ.อ.คณิต' สปท.สื่อ จะเสนอตัดเรื่องสื่อฯ ต้องขอใบอนุญาตหากไม่ขอจะมีโทษอาญาจำคุกถึง 2 ปีออกไป 30 เม.ย.2560 ผู้สื่อข่าวประจำรัฐสภาออกแถลงการณ์เรียกร้องให้ สปท.ถอนร่าง พ.ร.บ.คุ้มครองสิทธิเสรีภาพ ส่งเสริมจริยธรรม และมาตรฐานวิชาชีพสื่อมวลชน เพื่อรับฟังความเห็นให้รอบด้านก่อน โดยมีรายละเอียดดังนี้  ด้าน ThaiPBS รายงานว่า ผู้ช่วยศาสตรจารย์ บุปผา บุญสมสุข ในฐานะนักวิชาการด้านสื่อสารมวลชน เห็นด้วยหากจะให้มีสภาวิชาชีพสื่อมวลชนแห่งชาติ ที่มีตัวแทนภาครัฐเข้าร่วมเป็นกรรมการ แต่ควรปล่อยให้บุคคลากรในแวดวงสื่อสารมวลชนได้ทำหน้าที่ พร้อมแสดงความไม่เห็นด้วยหากต้องมีการขอใบอนุญาตประกอบวชาชีพสื่อมวลชน เพราะเชื่อว่าจะกระทบต่อการทำหน้าที่ ขณะที่ ผู้สื่อข่าวประจำรัฐสภา ได้ออกแถลงการณ์เรียกร้องให้สภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ (สปท.) ถอนวาระร่าง พ.ร.บ.สื่อฯ ออกจากการพิจารณาในวันพรุ่งนี้ (1 พ.ค.) เพื่อทบทวนเนื้อหาและหลักการสำคัญ ด้วยการรับฟังความคิดเห็นให้รอบด้าน รวมถึงสื่อมวลชนที่ปฎิบัติหน้าที่ในพื้นที่ภาคสนามด้วย เพื่อเป็นการสะท้อนมุมมองและข้อเท็จอีกด้านหนึ่ง หลังเนื้อหาในร่าง พ.ร.บ.ถูกคัดค้าน เนื่องจากเห็นว่าจะส่งผลให้ผู้ประกอบวิชาชีพสื่อ รวมไปถึงบุคคลที่ใช้สื่อสังคมออนไลน์ในการสื่อสารและเผยแพร่ข้อมูลข่าวสาร ต้องตกอยู่ในสภาวะที่ถูกกำกับควบคุม จนมิอาจใช้สิทธิเสรีภาพของตนเองได้อย่างสมบูรณ์ ตามรัฐธรรมนูญฉบับผ่านประชามติที่ให้สิทธิ์ไว้ การผลักดันกฎหมายควรเป็นไปในลักษณะมุ่งคุ้มครองสิทธิเสรีภาพ และสร้างกลไกที่ธำรงความเป็นอิสระของสื่อมวลชนอย่างแท้จริงบนพื้นฐานของประโยชน์ส่วนรวม และการใช้เสรีภาพบนพื้นฐานความรับผิดชอบ ขณะที่ นายภูมิธรรม เวชยชัย รักษาการเลขาธิการพรรคเพื่อไทย เรียกร้องให้ยุติการผลักดันร่างกฎหมายฉบับนี้ เพราะกระทบกับหลักประกันสิทธิเสรีภาพของประชาชน และยังจะส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ความน่าเชื่อถือของประเทศจากประชาคมโลก ล่าสุด พล.อ.อ.คณิต สุวรรณเนตร ประธานคณะกรรมาธิการขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ ด้านสื่อสารมวลชน (สปท.สื่อ) ระบุว่าจะเสนอต่อที่ประชุม สปท. ตัดเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับการกำหนดให้ผู้ประกอบวิชาชีพสื่อฯ ต้องขอใบอนุญาตหากไม่ขอจะมีโทษอาญาจำคุกถึง 2 ปีออกไป ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| วัยแรงงานเจ็บป่วยฉุกเฉินมากที่สุดจากอุบัติเหตุยานยนต์ Posted: 30 Apr 2017 12:05 AM PDT สพฉ. ห่วงคนวัยทำงานป่วยโรคฉุกเฉิน เหตุเครียด ไม่มีเวลาออกกำลังกาย พร้อมเปิด 3 อันดับอาการที่วัยแรงงานเจ็บป่วยฉุกเฉินมากที่สุด อุบัติเหตุยานยนต์ครองแชมป์  30 เม.ย. 2560 เรืออากาศเอก นพ.อัจฉริยะ แพงมา เลขาธิการสถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ (สพฉ.) กล่าวว่าวันที่ 1 พฤษภาคม ของทุกปี ถูกกำหนดให้เป็นวันแรงงาน ซึ่งวัยแรงงานถือเป็นกำลังหลักสำคัญในการพัฒนาประเทศ แต่คนกลุ่มนี้ก็เป็นอีกกลุ่มที่มีความเสี่ยงมากที่สุดที่จะมีโรคและอาการเจ็บป่วยฉุกเฉินคุกคาม โดยตลอดปี 2559 สพฉ. ได้สรุปสถิติโรคฉุกเฉินที่เกิดขึ้นกับคนไทย โดยเฉพาะในช่วงวัยทำงาน อายุ 20-60 ปี พบว่ามีการแจ้งเหตุเจ็บป่วยฉุกเฉินผ่านสายด่วน 1669 ในเรื่องอุบัติเหตุยานยนต์มากที่สุด ซึ่งได้รับแจ้งเหตุในผู้ชายมากกว่าผู้หญิง คือ 35,758 ครั้ง ส่วนผู้หญิง 18,114 ครั้ง รองลงมาคือมีอาการป่วย อ่อนเพลีย อัมพาตเรื้อรัง โดยได้รับแจ้งเหตุในเพศชายมากกว่าเพศหญิงเช่นกัน คือ ชาย ได้รับแจ้ง 15,773 ครั้ง หญิงได้รับแจ้ง 13,680 ครั้ง ขณะที่อันดับ 3 คืออาการปวดท้อง หลัง เชิงกราน ได้รับแจ้งเหตุในเพศชาย 10,024 ครั้ง และเพศหญิง 8,270 ครั้ง เรืออากาศเอก นพ.อัจฉริยะ กล่าวต่อว่า สาเหตุที่คนวัยทำงานเป็นโรคมากขึ้น เนื่องจากมีความเครียด ไม่มีเวลาพักผ่อน และใช้เวลาอยู่กับการทำงานค่อนข้างมาก ขณะที่คนเมืองยังต้องเผชิญกับความเครียดจากปัญหาการจราจรที่ติดขัด ทำให้ส่งผลต่อสุขภาพอย่างหนักซึ่งหนึ่งในโรคที่น่าเป็นห่วง คือ โรคหลอดเลือดสมอง หรือ (STROKE) คือภาวะที่สมองขาดเลือดไปเลี้ยงเนื่องจากหลอดเลือดตีบ หลอดเลือดอุดตัน หรือแตก ส่งผลให้เนื้อเยื่อในสมองถูกทำลาย การทำงานของสมองหยุดชะงัก ซึ่งคนที่มีปัจจัยเสี่ยงที่จะเป็นโรคหลอดเลือดสมองมาก ผู้ที่มีความดันโลหิตสูง มีไขมันในเลือดสูง เป็นโรคหัวใจ สูบบุหรี่เป็นประจำ ขาดการออกกำลังกาย ซึ่งโรคนี้จะสังเกตอาการได้ง่าย ๆ คือ ผู้ป่วยจะมีอาการแขนขาอ่อนแรงเฉียบ พลัน มึนงง วิงเวียน ทรงตัวไม่ได้ ใบหน้าเบี้ยว ปากเบี้ยว พูดไม่ชัด พูดไม่ได้ ซึ่งส่วนมากทุกอาการจะเกิดขึ้นพร้อมกันอย่างฉับพลัน และอีกโรค คือ โรคภาวะหัวใจขาดเลือด หรือกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน (STEMI) ซึ่งอาการของผู้ป่วยนั้น จะมีอาการเจ็บแน่น จุกเสียดที่หน้าอกหรือท้องส่วนบน หรือมีอาการแน่นเหนื่อยขึ้นมาทันที ร่วมกับอาการหายใจไม่สะดวก หอบเหนื่อย คลื่นไส้ อาเจียน เวียนศีรษะ ซึ่งเมื่อมีอาการดังกล่าวให้รีบโทรแจ้งสายด่วน 1669 เพื่อขอความช่วยเหลือทางการแพทย์ "ดังนั้นอยากให้ทุกคนดูแลสุขภาพของตนเองให้ดีเพื่อให้ปลอดจากการเจ็บป่วยฉุกเฉินในทุก ๆ โรคที่สำคัญต้องออกกำลังกาย รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ ตรวจเช็คสุขภาพประจำปี หลีกเลี่ยงการสูบบุหรี่ หรือดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และที่สำคัญคือต้องไม่เครียดและพักผ่อนให้เพียงพอ และลดความเครียดจากการทำงานที่หากเจ็บป่วยฉุกเฉินก็ให้รีบโทรฯ แจ้งสายด่วน 1669" ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| ศาลฏีกานัดฟังคำพิพากษา 'ชาวบ้านบ่อแก้ว' จะถูกให้ออกจากที่ทำกินหรือไม่ 2 พ.ค. Posted: 29 Apr 2017 11:48 PM PDT ศาลฏีกานัดฟังคำพิพากษาคดีระหว่างองค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ฟ้องขับไล่ชาวบ้านบ่อแก้ว ออกจากพื้นที่ทำกินซึ่งตั้งรกรากถือครองทำประโยชน์มาแต่บรรพบุรุษ จะออกมาในรูปแบบใด ถือเป็นอีกบทพิสูจน์หนึ่งในกระบวนการยุติธรรม ชาวบ้านจะถูกอพยพจากที่ทำกินเดิมอีกหรือไม่รู้ผล 2 พ.ค. นี้  กว่า 30 ปี ในการต่อสู้เรียกร้องสิทธิที่ดิน และเกือบ 8 ปี หลังจากเข้ายืดที่ดินทำกินเดิมกลับคืนมาพร้อมกับพลิกฟื้นชีวิตและรักษาผืนดินให้มีความมั่นคง ยั่งยืน สืบทอดไปยันรุ่นลูกรุ่นหลาน ซะตากรรมชีวิตชาวบ้าน ชุมชนบ่อแก้ว จะเป็นอย่างไร หลังจากวันที่ 2 พ.ค.2560 นายนิด ต่อทุน จำเลยที่ 1 พร้อมพวกรวม 31 คน เดินทางไปยังศาลจังหวัดภูเขียว เพื่อเข้านัดฟังคำพิพากษาหรือคำสั่งศาลฎีกา ซึ่งจะต้องติดตามกันต่อไปว่า คำพิพากษา คดีระหว่างองค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ฟ้องขับไล่ชาวบ้าน ออกจากพื้นที่ทำกินซึ่งตั้งรกรากถือครองทำประโยชน์มาแต่บรรพบุรุษ จะออกมาในรูปแบบใด ถือเป็นอีกบทพิสูจน์หนึ่งในกระบวนการยุติธรรม ชาวบ้านจะถูกอพยพจากที่ทำกินเดิมอีก หรือไม่ ในส่วนของพื้นที่พิพาทนั้น เกิดขึ้นนับแต่ ปี พ.ศ. 2521 หลังจากองค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ (ออป.) ได้ดำเนินการปลูกสร้างสวนป่าคอนสาร ตามเงื่อนไขการสัมปทานทำไม้ในพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติป่าภูซำผักหนาม ในบริเวณเนื้อที่ทั้งสิ้น 4,401 ไร่ อย่างไรก็ตาม การปลูกสร้างสวนป่าไม่ได้ดำเนินการในพื้นที่เป้าหมาย คือบริเวณป่าเหล่าไฮ่ แต่ได้นำไม้ยูคาลิปตัสเข้ามาปลูกทับที่ดินทำกินชาวบ้าน จนนำมาสู่ปัญหาส่งผลกระทบให้หลายครอบครัวถูกอพยพออกจากที่ทำกิน ชาวบ้านจึงได้ออกมาเคลื่อนไหวมานับแต่นั้น กลายเป็นข้อพิพาทและมีการบังคับ ข่มขู่ คุกคาม ระหว่าง ออป.กับชาวบ้าน ในปี 2547 ผู้ได้รับผลกระทบจากการประกาศเขตป่าสงวนแห่งชาติภูซำผักหนามทับซ้อนที่ดินทำกินใน 5 ตำบล ของอำเภอคอนสาร ได้ร่วมกันจัดตั้ง "เครือข่ายองค์กรชาวบ้านอนุรักษ์ลุ่มน้ำเซิน (สมาชิกเครือข่ายปฏิรูปที่ดินภาคอีสาน คปอ.) เพื่อเรียกร้องสิทธิที่ดินทำกินพร้อมกับผลักดันให้เกิดกระบวนการแก้ไขปัญหาในระดับนโยบาย และได้ร่วมกันชุมนุมที่หน้าสำนักงานสวนป่าคอนสาร เป็นเวลา 3 วัน ระหว่างวันที่ 9 – 11 พ.ย. 2547 เพื่อให้ยกเลิกสวนป่าคอนสาร และคืนที่ดินทำกินให้แก่ผู้เดือดร้อน ต่อมาได้ร่วมกันผลักดันให้เกิดการตรวจสอบข้อเท็จจริง โดยมีกลไกรัฐร่วมกับฝ่ายประชาชน คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ และหน่วยงานระดับท้องถิ่น ผลปรากฏการตรวจสอบมีความเห็นตรงกันว่า "สวนป่าคอนสารปลูกสร้างทับที่ดินทำกินของประชาชน ให้ยกเลิกสวนป่าแล้วนำที่ดินมาจัดสรรแก่ผู้เดือดร้อนต่อไป" อย่างไรก็ตาม มติดังกล่าวไม่ได้รับการปฏิบัติจาก ออป. แต่อย่างใด  ในส่วนของการถูกดำเนินคดี เกิดขึ้นหลังจาก ในวันที่ 17 กรกฎาคม 2552 ชาวบ้านผู้เดือดร้อนเข้าปฏิบัติการยึดพื้นที่พร้อมกับจัดตั้ง "ชุมชนบ่อแก้ว ต.ทุ่งพระ อ.คอนสาร จ.ชัยภูมิ" ขึ้นมาเพื่อแสดงสัญลักษณ์ความเป็นเจ้าของพื้นที่ และเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรม โดยมีเป้าหมายร่วมกัน คือ การปกป้องสิทธิในที่ดินของชุมชน นอกจากนี้เพื่อรอคำตอบในการแก้ไขปัญหาสวนป่าคอนสารจากรัฐบาล ภายหลังจากการดำเนินการแก้ไขปัญหาของหน่วยงานภาครัฐเป็นไปอย่างล่าช้า ตามที่ชาวบ้านมีข้อเรียกร้อง คือ ให้ยกเลิกสวนป่าคอนสารโดยเด็ดขาด ให้จัดสรรที่ดินให้ชาวบ้านผู้เดือดร้อนในรูปแบบโฉนดชุมชน และในระหว่างการแก้ไขปัญหาให้ชาวบ้านสามารถทำประโยชน์ในพื้นที่ เพื่อเตรียมการพัฒนาพื้นที่นำร่องโฉนดชุมชน จำนวนเนื้อที่ 1,500 ไร่ นอกจากนี้ การเข้ายึดที่ดินทำกินเดิมกลับคืนมา เพื่อนำมาใช้ประโยชน์สำหรับการผลิตทางการเกษตร เป็นที่อยู่อาศัย เป็นพื้นที่ทางวัฒนธรรมและเป็นศูนย์รวมในการทำกิจกรรมของชุมชน  ผลการต่อสู้เรียกร้องเพื่อความเป็นธรรมในสิทธิที่ดินทำกิน กลับกลายเป็นที่มาของการถูกดำเนินคดี โดยองค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ (ออป.) ได้ใช้กระบวนการทางกฎหมาย เป็นโจทก์ยื่นฟ้องขับไล่ นายนิด ต่อทุน และพวกรวม 31 คน เมื่อวันที่ 27 ส.ค.2552 ข้อกล่าวหาว่าจำเลยและบริวารได้กระทำการบุกรุกเขตป่าสงวนแห่งชาติป่าภูซำผักหนาม จึงขอให้ศาลได้มีคำสั่งขับไล่ออกจากพื้นที่ พร้อมกับรื้อถอนสิ่งปลูกสร้าง และไม้ผลไม้ยืนต้นที่ปลูกไว้ แต่ด้วยความที่ชาวบ้านมีหลักฐาน ร่องรอย การถือครองที่ดินที่ชัดเจน มาแต่ปี 2496 เช่น หลักฐานประเภทใบเสียภาษีบำรุงท้องที่ สค. 1 ใบแจ้งการครอบครอง และร่องรอยการทำประโยชน์ในพื้นที่พิพาท อีกทั้งความไม่เป็นธรรมที่ต้องสูญเสียที่ดินทำกินได้สร้างปัญหาผลกระทบให้กับการดำรงชีวิต ดังนั้น ชาวบ้านต่างยืนยันจะปักหลักอยู่ในพื้นที่ทำกินเดิมของบรรพบุรุษ และเพื่อรักษาผืนดินให้ดำรงอยู่สืบต่อไปถึงลูกหลาน เมื่อการต่อสู้เรียกร้องจากการถูกละเมิดสิทธิด้านที่ดินทำกิน เข้าสู่กระบวนการยุติธรรม ในวันที่ 28 เม.ย.2553 ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ จำเลย ที่ 1 ถึง 31 และบริวารออกจากพื้นที่พิพาทสวนป่าคอนสาร กับให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้าง ต้นไม้ ที่ได้นำไปปลูกไว้ในพื้นที่พิพาท ซึ่งจำเลยได้อุทธรณ์ และยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับคดีไว้ชั่วคราว แต่ในขณะเดียวกันโจทก์ยื่นคำให้การแก้อุทธรณ์และคัดค้านคำร้องขอทุเลาการบังคับคดีชั่วคราว กระทั่งวันที่ 13 ธันวาคม 2553 ศาลได้มีคำสั่งไม่อนุญาตให้มีการบังคับคดีชั่วคราวตามที่จำเลยยื่นคำร้อง และโจทก์ได้วางเงินต่อเจ้าพนักงานบังคับคดี เพื่อติดหมายบังคับคดีในพื้นที่พิพาท ในวันเดียวกัน ทำให้ชาวบ้านได้เคลื่อนไหว โดยการเดินเท้าทางไกลจากคอนสาร ถึง กทม. ในวันที่ 4 ก.พ. – 16 มี.ค. 2554 เพื่อเรียกร้องให้รัฐบาลสั่งการให้ ออป.ถอนการบังคับคดี และเร่งประกาศพื้นที่โฉนดชุมชนในพื้นที่พิพาทสวนป่าคอนสาร ตามที่ได้ผลักดันให้รัฐบาลสมัยนั้นมีมาตรการทางนโยบายเพื่อคุ้มครองสิทธิที่ดินดังกล่าว ผลการเจรจาระหว่างผู้แทนชาวบ้านกับ อ.อ.ป. ในวันที่ 2 มีนาคม 2554 นำมาสู่ข้อตกลง 3 ข้อคือ 1. ออป.จะไม่เร่งรัดบังคับคดี 2. การนำพื้นที่จำนวนประมาณ 1,500 ไร่ ไปดำเนินการโฉนดชุมชน ให้ผู้แทน ออป. สำนักนายกรัฐมนตรี และชาวบ้านผู้เดือดร้อน ลงพื้นที่ตรวจสอบร่วมกัน และ 3. การใช้ประโยชน์ในพื้นที่ดังกล่าว ให้นำข้อกำหนดของ ออป.มาปรับปรุงให้เกิดการยอมรับร่วมกัน แต่การปฏิบัติของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องยังไม่มีการส่งมอบพื้นที่โฉนดชุมชนให้แต่อย่างใด นอกจากจำนวนพื้นที่เดิม (ประมาณ 86 ไร่) ที่ชาวบ้านร่วมกันยึดเข้ามาได้ในวันที่ 17 ก.ค.2552 กระทั่ง ในวันที่ 21 ธันวาคม 2554 ศาลอุทธรณ์ได้พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น มีคำพิพากษาให้จำเลยและบริวารออกจากพื้นที่ภายใน 30 วัน ต่อมาในวันที่ 21 มีนาคม 2555 จำเลยได้ฏีกา  จากผลกระทบดังกล่าว ถือเป็นความไม่เป็นธรรมเชิงนโยบายจากภาครัฐที่กระทำต่อชาวบ้าน โดยขาดการมีส่วนร่วมของประชาชน รวมทั้งมิได้คำนึงถึงชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านแม้แต่น้อย นอกจากความพยายามอพยพชาวบ้านออกจากพื้นที่ รวมถึงการใช้มาตรการทางกฎหมายในการดำเนินคดีกับชาวบ้านอย่างไม่เป็นธรรม ทำให้ชาวบ้านต้องดิ้นรนต่อสู้ในกระบวนการยุติธรรม สภาพที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องคือ ชาวบ้านต้องแบกรับทุกด้าน ทั้งเศรษฐกิจ สังคม คดีความ รวมทั้งสิทธิที่ถูกลิดรอนไป อย่างไรก็ตาม ภายหลังจากเข้ายึดพื้นที่ ชาวบ้านชุมชนบ่อแก้ว ร่วมกันสร้างความมั่นคงทางอาหาร ด้วยการยกระดับเป้าหมายไปสู่การพัฒนาระบบการผลิตในพื้นที่โดยกำหนดเป็น "หมู่บ้านเกษตรกรรมอินทรีย์"เพื่อทำหน้าที่พัฒนาพลังการผลิตของสมาชิก และเป็นการฟื้นฟูระบบนิเวศ เพราะจากผลผลิตจำพวกกล้วย ตะไคร้ งา ถั่วแดง ข้าวโพดและพืชผักบางชนิด เป็นต้น ซึ่งเปรียบเทียบกับสวนป่ายูคาลิปตัสของ ออป. จะเห็นว่ามีความที่แตกต่างกันมาก อีกทั้งการผลิตของชาวบ้านบ่อแก้วสามารถพึ่งตนเองในระดับครอบครัว โดยไม่ต้องพึ่งแหล่งอาหารจากภายนอก และสามารถนำออกขายเป็นรายได้ในครัวเรือน  แม้ชุมชนบ่อแก้ว จะได้รับผลกระทบอีกครั้ง กล่าวคือ เมื่อวันที่ 26 ส.ค.2557 เจ้าหน้าที่เข้ามาปิดประกาศ คำสั่ง คสช.ฉบับที่ 64/2557 ให้ รื้อสิ่งปลูกสร้าง ผลอาสิน อพยพออกจากพื้นที่ ภายใน 30 วัน ชาวบ้านจึงเดินทางไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องต่างๆ เพื่อเข้ายื่นหนังสือชี้แจงข้อเท็จจริงต่อผู้มีอำนาจที่เกี่ยวข้อง อาทิ ผู้อำนวยการกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยจังหวัดชัยภูมิ (ผบ.กกล.รส.จว.ชย) สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ องค์การสหประชาชาติ และกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม โดยเนื้อหาระบุว่า ขอให้ทบทวนพิจารณายกเลิกสั่งที่จะขับไล่ชาวบ้านออกจากพื้นที่  ต่อมา ได้มีการประชุมหารือเพื่อแก้ไขปัญหาของขบวนการประชาชนเพื่อสังคมที่เป็นธรรม (ขปส.) ในวันที่ 7 ต.ค. 2557 ณ อาคารสำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี ทำเนียบรัฐบาล มติที่ประชุมมอบหมายให้สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรีมีหนังสือประสานงานหน่วยงานที่เกี่ยวข้องพิจารณาแก้ไขปัญหา เพื่อบรรเทาความเดือดร้อนของราษฎร โดยให้มีการชะลอการดำเนินการใดๆ ที่อาจเป็นมูลเหตุให้เกิดความขัดแย้งจนกว่ากระบวนการพิจารณาแก้ไขปัญหาจะมีผลเป็นที่ยุติต่อไป กว่า 30 ปี ในการต่อสู้เรียกร้องสิทธิที่ดิน และเกือบ 8 ปี หลังจากเข้ายืดที่ดินทำกินเดิมกลับคืนมาพร้อมกับพลิกฟื้นชีวิตและรักษาผืนดินให้มีความมั่นคง ยั่งยืน สืบทอดไปยันรุ่นลูกรุ่นหลาน ซะตากรรมชีวิตชาวบ้าน ชุมชนบ่อแก้ว จะเป็นอย่างไร หลังจากวันที่ 2 พ.ค.2560 นายนิด ต่อทุน จำเลยที่ 1 พร้อมพวกรวม 31 คน เดินทางไปยังศาลจังหวัดภูเขียวเพื่อเข้านัดฟังคำพิพากษาหรือคำสั่งศาลฎีกา ซึ่งจะต้องติดตามกันต่อไปว่า คำพิพากษา คดีระหว่างองค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ฟ้องขับไล่ชาวบ้าน ออกจากพื้นที่ทำกินซึ่งตั้งรกรากถือครองทำประโยชน์มาแต่บรรพบุรุษ จะออกมาในรูปแบบใด ถือเป็นอีกบทพิสูจน์หนึ่งในกระบวนการยุติธรรม ชาวบ้านจะถูกอพยพจากที่ทำกินเดิมอีก หรือไม่ ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| เครือข่ายคุ้มครองเด็กและสตรีจี้เอาผิดผู้เกี่ยวข้องกรณีค้าประเวณีเด็กแม่ฮ่องสอน Posted: 29 Apr 2017 11:38 PM PDT กลุ่มองค์กรด้านการคุ้มครองเด็กและสตรี ออกแถลงการณ์กรณีค้าประเวณีเด็กที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน ขอให้เร่งรัดการดำเนินคดี เพื่อเอาผิดทางกฎหมายกับผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด ให้กระทรวงยุติธรรมและหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องจัดให้มีกระบวนการคุ้มครองพยานผู้เสียหายที่มีประสิทธิภาพ ทั้งพยานที่เป็นเด็ก เยาวชน ครอบครัว และบุคคลอื่นที่เกี่ยวข้อง เมื่อวันที่ 29 เม.ย. 2560 ที่ผ่านมากลุ่มองค์กรด้านการคุ้มครองเด็กและสตรี ออกแถลงการณ์กรณีค้าประเวณีเด็กที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน ระบุว่าจากกรณีที่มีมารดาของผู้เสียหายซึ่งเป็นเด็กและเยาวชนจากจังหวัดแม่ฮ่องสอน รวมทั้งตัวเด็กและเยาวชนผู้เสียหายเอง ได้ออกมาเปิดโปงขบวนการล่อลวงและบังคับให้เด็กและเยาวชนหญิงค้าประเวณี จนเป็นข่าวต่อเนื่องตั้งแต่ช่วงกลางเดือนเมษายนที่ผ่านมา โดยระบุว่ามีข้าราชการตำรวจในจังหวัดดังกล่าวพัวพันกับการเป็นธุระจัดหา และอาจเข้าข่ายกระทำผิดฐานค้ามนุษย์ โดยมีการพาดพิงถึงข้าราชการในตำแหน่งผู้ว่าราชการจังหวัด ว่าเป็นหนึ่งในผู้ซื้อบริการจากการค้าประเวณีเด็กและเยาวชนดังกล่าว แม้ขณะนี้สำนักงานตำรวจแห่งชาติจะได้มีการจับกุมผู้ต้องหาที่เกี่ยวข้องกับการล่อลวง บังคับ และเป็นธุระจัดหาในการค้าประเวณีแล้วบางส่วน แต่ก็ยังไม่มีการดำเนินการทางอาญากับผู้ที่ถูกกล่าวหาว่าซื้อประเวณี ขณะที่กระทรวงมหาดไทยได้ตั้งคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริง กรณีผู้ว่าราชการจังหวัดแม่ฮ่องสอนถูกกล่าวหาว่าพัวพันในคดีดังกล่าว โดยผู้ถูกสอบยังคงประจำอยู่ในพื้นที่ และยังคงปฏิบัติหน้าที่ในตำแหน่งผู้ว่าราชการจังหวัดต่อไปตามปกติ จากสถานการณ์ดังกล่าว กลุ่มองค์กรด้านเด็กและสตรีขอยืนยันว่า การค้าและการซื้อประเวณีเด็กและเยาวชน ไม่ว่าจะในลักษณะที่เด็กและเยาวชนถูกล่อลวงบังคับหรือไม่ก็ตาม เป็นสิ่งที่สังคมต้องไม่ยอมรับให้เกิดขึ้นโดยปราศจากบทลงโทษที่จริงจังและเข้มงวด เพราะการกระทำดังกล่าวถือเป็นการเอารัดเอาเปรียบ แสวงหาประโยชน์ ล่วงละเมิด และกระทำความรุนแรงต่อเด็กและเยาวชนซึ่งเป็นอนาคตของสังคมไทย ทั้งนี้โดยอาศัยเหตุจากความเป็นผู้เยาว์ของเด็กและเยาวชนเหล่านั้น จึงเป็นการกระทำที่ผิดทั้งกฎหมายและหลักจริยธรรมซึ่งเป็นที่ยอมรับร่วมกันในสังคม และเมื่อเกิดกรณีดังกล่าวขึ้น หน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องจะต้องดำเนินการจับกุม สอบสวน และเอาผิดตามกฎหมายกับผู้กระทำผิดที่เกี่ยวข้องในทุกมิติอย่างแข็งขัน จริงจัง และโปร่งใส และมีกระบวนการคุ้มครองและเยียวยาเด็ก เยาวชน และครอบครัวซึ่งเป็นผู้เสียหายให้ปลอดภัยและได้รับความเป็นธรรม ในการนี้ กลุ่มองค์กรด้านการคุ้มครองเด็กและสตรีที่มีรายชื่อท้ายแถลงการณ์ ขอเรียกร้องต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ดังนี้ 1. ให้สำนักงานตำรวจแห่งชาติเร่งรัดการดำเนินคดี เพื่อเอาผิดทางกฎหมายกับผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดในคดีดังกล่าว ทั้งผู้ที่เป็นธุระจัดหา และผู้ซื้อประเวณีจากเด็กและเยาวชน โดยไม่ชักช้า ทั้งนี้ การซื้อประเวณีเด็กและเยาวชนเป็นความผิดตามกฎหมายอาญา สำนักงานตำรวจแห่งชาติจึงต้องไม่ละเว้น หรือทอดเวลาในการดำเนินการทางอาญาต่อข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ซื้อประเวณีจากเด็กและเยาวชน โดยอ้างเหตุว่าหน่วยงานต้นสังกัดของผู้ถูกกล่าวหาได้มีการตั้งคณะกรรมการสอบสวนภายในหน่วยงานขึ้นแล้ว 2. ในการตั้งคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริง กรณีที่ข้าราชการระดับสูงถูกกล่าวหาว่ากระทำความผิดในคดีนี้ สามารถทำคู่ขนานไปกับการดำเนินการทางอาญาของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ แต่การตรวจสอบข้อเท็จจริงดังกล่าว ไม่ควรเป็นกระบวนการตรวจสอบเฉพาะภายในของหน่วยงานด้วยกันเอง แต่ควรจัดตั้งเป็นคณะกรรมการที่มีบุคคลภายนอก โดยเฉพาะตัวแทนองค์กรภาคประชาสังคมที่ทำงานด้านการคุ้มครองสิทธิเด็กและสตรีเข้าร่วมเป็นกรรมการด้วย เพื่อความเป็นกลาง โปร่งใส และสร้างความเชื่อมั่นให้กับผู้เสียหายและคนในสังคม ว่ากระบวนการสอบข้อเท็จจริงดังกล่าวจะไม่มีการเอื้อประโยชน์ต่อผู้ถูกกล่าวหา ด้วยเหตุที่ผู้สอบและผู้ถูกสอบเป็นข้าราชการในสังกัดเดียวกัน 3. ในระหว่างที่มีการสอบสวนดำเนินคดี ให้กระทรวงมหาดไทยย้ายผู้ว่าราชการจังหวัดที่เป็นผู้ถูกกล่าวหาออกจากการปฏิบัติราชการในพื้นที่เดิม เพื่อลดโอกาสที่ผู้ถูกกล่าวหาซึ่งเป็นข้าราชการระดับสูงจะสามารถใช้อำนาจหรืออิทธิพลจากตำแหน่งหน้าที่ เข้าไปแทรกแซงหรือขัดขวางกระบวนการทางอาญาและการตรวจสอบข้อเท็จจริงที่กำลังดำเนินอยู่ ทั้งยังเป็นการสร้างความมั่นใจว่าพยานผู้เสียหายจะไม่ถูกกดดันหรือคุกคามด้วยอำนาจและอิทธิผลตามตำแหน่งหน้าที่ของผู้ถูกกล่าวหา และ 4. ให้กระทรวงยุติธรรมและหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องจัดให้มีกระบวนการคุ้มครองพยานผู้เสียหายที่มีประสิทธิภาพ ทั้งพยานที่เป็นเด็ก เยาวชน ครอบครัว และบุคคลอื่นที่เกี่ยวข้อง ให้ปลอดพ้นจากโอกาสที่อาจถูกข่มขู่ คุกคาม หรือทำร้าย ทั้งนี้ เพื่ออำนวยให้กระบวนการยุติธรรมสามารถดำเนินต่อไปได้จนถึงที่สุด โดยปราศจากการแทรกแซงจากอำนาจหรืออิทธิพลใด ๆ ท้ายที่สุด กลุ่มองค์กรด้านเด็กและสตรีที่มีรายชื่อท้ายแถลงการณ์นี้ ขอสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้กับเด็กและเยาวชนที่เป็นผู้เสียหายและครอบครัว ที่กล้าออกมาเปิดโปงกระบวนการค้าและซื้อประเวณีเด็กและเยาวชน ซึ่งเป็นปัญหาที่ฝังรากลึกในสังคมไทยมายาวนาน และพวกเราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องและมีอำนาจบังคับใช้กฎหมาย จะเร่งรัดให้มีการดำเนินการต่าง ๆ ตามข้อเรียกร้องข้างต้นอย่างเร่งด่วน โดบผู่ที่ลงชื่อ กลุ่มองค์กรด้านเด็กและสตรี มีดังนี้ 1. ทิชา ณ นคร ศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนชายบ้านกาญจนาภิเษก 2. จะเด็จ เชาวน์วิไล มูลนิธิหญิงชายก้าวไกล 3. สุเพ็ญศรี พึ่งโคกสูง มูลนิธิส่งเสริมความเสมอภาคทางสังคม 4. กอบกาญจน์ ตระกูลวารี สหทัยมูลนิธิ 5. ณัฐิยา ทองศรีเกตุ สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ 6. อาทิตา รอดสมนาม มูลนิธิเพื่อการพัฒนาเด็ก 7. วราภรณ์ แช่มสนิท แผนงานสุขภาวะผู้หญิงและความเป็นธรรมทางเพศ 8. จารุปภา วะสี แผนงานสุขภาวะผู้หญิงและความเป็นธรรมทางเพศ 9. อภัสรินทร์ ขณะรัตน์ นักวิชาการอิสระ 10. วรภัทร วีรพัฒนาคุปต์ นักพัฒนาภาค CSR / ที่ปรึกษาเครือข่ายประธานนักเรียนฯ 11. อรุณฉัตร คุรุวาณิชย์ นักวิจัยอิสระ 12. กัญจน์ณัฏฐ์ แซ่อึ้ง นักวิจัยอิสระ 13. มูลนิธิพิทักษ์สตรี (AAT) ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| You are subscribed to email updates from ประชาไท. To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 1600 Amphitheatre Parkway, Mountain View, CA 94043, United States | |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น