ประชาไท | Prachatai3.info |  |
- ออง ซาน ซูจีปฏิเสธว่าไม่ได้เข้าข้างทั้งชาวโรฮิงยาและชาวยะไข่
- ฟื้นศูนย์วิจัยนิวเคลียร์ เล็งใช้ อ. องครักษ์ นครนายก
- "เอแบคโพลล์" ครม.ใหม่ 6.67 เต็ม10 - 87.4% จี้ "ปู" แจงศึกซักฟอกด้วยตัวเอง/สวนดุสิตโพล ชี้ ปชช.ชื่นชม "ปู"ตั้งใจทำงาน
- ปัญหาชาวนาไทย จำนำข้าว และชาวนาไม่เสียภาษี ?
- ความล้มเหลวของการจำนำข้าวทุกเม็ด : การสร้าง “ ความต้องการเทียม” ในตลาดเปราะบาง
- วรดุลย์ ตุลารักษ์: เลือกตั้งสหรัฐ และด้านกลับของการเมืองระบบสองพรรค
- NYtimes: แผนผังเส้นทางสู่ชัยชนะ การเลือกตั้ง ปธน.สหรัฐฯ 2012
- "Clean Clothes Campaign" ชุมนุมหน้าร้าน ESPRIT ที่เชียงใหม่ หลังคนงานตุรกีถูกเลิกจ้าง
| ออง ซาน ซูจีปฏิเสธว่าไม่ได้เข้าข้างทั้งชาวโรฮิงยาและชาวยะไข่ Posted: 04 Nov 2012 11:19 AM PST "ออง ซาน ซูจี" สัมภาษณ์บีบีซีขอให้ทุกฝ่ายอดกลั้น และแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ ไม่สมควรใช้ "ความเป็นผู้นำ" ของเธอไปไกล่เกลี่ย และยังระบุว่าไม่ได้รับรายงานเรื่องชาวโรฮิงยา 8 แสนคนถูกปฏิเสธสถานะพลเมือง ขณะที่บล็อกเกอร์โรฮิงยาโพสต์รูปบัตรสมาชิก NLD ยุค '90 ที่เคยรับชาว "โรฮิงยา" เข้าเป็นสมาชิก หลังการเข้าพบประธานาธิบดีเต็ง เส่ง ของพม่า ประธานคณะกรรมาธิการยุโรป โฮเซ มานูเอล บาร์โรโซได้เสนองบประมาณให้กับพม่า 78 ล้านยูโร หรือมากกว่า 100 ล้านเหรียญสหรัฐ สำหรับความช่วยเหลือด้านการพัฒนา บีบีซีรายงานเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา (3 พ.ย.) โดยทั้งสองพบกันที่เมืองหลวงใหม่เนปิดอว์ และมีการหารือกันเรื่องการค้า หลังจากที่มีการแซงชั่นกันมานับทศวรรษ นอกจากนี้บาร์โรโซยังได้พบกับผู้นำฝ่ายค้านของพม่า ออง ซาน ซูจีด้วย อย่างไรก็ตามไม่มีการนำเรื่องชนกลุ่มน้อยชาวโรฮิงยาซึ่งนานาชาติกังวลขึ้นมาหารือกับ ออง ซาน ซูจี โดยความขัดแย้งเมื่อเดือนก่อนระหว่างชาวโรฮิงยาและชาวพุทธในรัฐอาระกัน หรือชาวยะไข่ ได้ทำให้มีผู้ลี้ภัยนับแสนคน มีผู้เสียชีวิต 90 คน ในความรุนแรงที่เกิดขึ้นระหว่างชุมชนเมื่อสัปดาห์ก่อน ทั้งนี้ประธานาธิบดีเต็ง เส่ง ได้กล่าวก่อนหน้านี้ว่า ทัศนคติต่อชาวโรฮิงยาจะต้องมีการเปลี่ยนแปลง สิทธิพิเศษทางการค้า ประธานคณะกรรมาธิการยุโรป นับเป็นเจ้าหน้าที่จากชาติตะวันตกคณะล่าสุดที่เดินทางไปเยือนพม่า หลังจากที่รัฐบาลพม่าเริ่มต้นการปฏิรูปเมื่อปีที่แล้ว นอกจากนี้รัฐบาลพม่าเองยังตีพิมพ์รายละเอียดของกฎหมายการลงทุนฉบับใหม่ ซึ่งมุ่งหวังว่ากฎหมายฉบับนี้จะทำให้บริษัทต่างชาติจำนวนมากเข้ามาลงทุน ทั้งนี้นับเป็นเวลาทศวรรษแล้วที่การค้าและความช่วยเหลือระหว่างสหภาพยุโรปและพม่ามีปริมาณเพียงเล็กน้อย เมื่อเทียบกับประเทศในเอเชียอื่นๆ เนื่องจากชาติสมาชิกสหภาพยุโรปมีมาตรการแซงชั่นรัฐบาลพม่าที่ใช้อำนาจอย่างกดขี่ เช่นเดียวกับความช่วยเหลือ เชื่อกันว่าสหภาพยุโรปจะให้สิทธิพิเศษทางการค้ากับพม่าอย่างที่ประเทศรายได้ต่ำอื่นๆ ได้รับ นอกจากนี้สหภาพยุโรปยังให้งบประมาณสำหรับ "ศูนย์สันติภาพ" แห่งใหม่ เพื่อช่วยพม่าในการขจัดปัญหาความขัดแย้งระหว่างรัฐบาลกลางและกลุุ่มชาติพันธุ์ที่ดำเนินมาอย่างยาวนาน
เรียกร้องความอดกลั้น นอกจากการพบกับประธานาธิบดีเต็ง เส่งแล้ว บาร์โรโซยังเข้าพบกับออง ซาน ซูจีด้วย โดยโจนาธาน เฮด ผู้สื่อข่าวบีบีซี รายงานว่า ต่อกรณีของโรฮิงยา ชาติพันธุ์ที่ถูกปฏิเสธสถานะพลเมืองนั้น ผู้นำฝ่ายค้านพม่าบอกกับบีบีซีภายหลังการพบกันว่า เธอไม่สามารถพูดเรื่องสถานะของโรฮิงยาได้ ทั้งนี้จากการให้สัมภาษณ์กับผู้สื่อข่าวบีบีซี ที่บ้านหลังใหม่ของเธอที่เนปิดอว์ ออง ซาน ซูจีเองก็ไม่ได้มีท่าทีว่าได้กระทำอะไรผิดแต่อย่างใด โดยผู้นำฝ่ายค้านพม่าตอบว่า ประชาชนทั้งสองฝ่ายในรัฐอาระกันได้รับผลกระทบจากความรุนแรงในชุมชน ซึ่งไม่ใช่สถานที่ ที่เธอจะไปเข้าข้างใดข้างหนึ่ง "ฉันเรียกร้องให้ทุกฝ่ายอดกลั้น แต่ฉันไม่คิดว่าสมควรที่จะใช้สถานะความเป็นผู้นำของฉันเข้าไกล่เกลี่ย โดยที่ไม่ได้สะสางต้นเหตุของปัญหา" ซูจีกล่าวด้วยว่า ไม่ได้รับรายงานตัวเลขที่ระบุว่าชาวโรฮิงยา 8 แสนคนถูกปฏิเสธสถานะพลเมือง ทั้งนี้กฎหมายปี 1982 (พ.ศ. 2525) ฉบับซึ่งถูกวิจารณ์อย่างมาก ซึ่งเนื้อหาของกฎหมายได้กีดกันพวกเขานั้น ควรจะถูกนำมาพิจารณา ออง ซาน ซูจีกล่าว อย่างไรก็ตาม ท่าทีของออง ซาน ซูจี ที่ค่อนข้างระมัดระวังต่อเรื่องโรฮิงยา กลุ่มชาติพันธุ์ที่ชาวพม่าระบุว่าต้องขับออกจากประเทศนั้น จะทำให้นักรณรงค์สิทธิมนุษยชนไม่พอใจ ผู้สื่อข่าวของบีบีซีระบุ
บล็อกเกอร์เผยภาพชาวโรฮิงยาเคยถือบัตรสมาชิกพรรค NLD บัตรสมาชิกพรรค NLD ซึ่งออกในช่วงปี 1990 ที่ผู้ถือบัตรเป็นชาวโรฮิงยา (ที่มา: Free Rohingya) ในเวลาไล่เลี่ยกัน บล็อก Free Rohingya ยังเผยภาพบัตรสมาชิกพรรคสันนิบาตแห่งชาติเพื่อประชาธิปไตย (NLD) โดยเจ้าของบัตรเป็นชาวโรฮิงยาชื่ออู อับดุลลาซีด ทั้งนี้พรรค NLD ที่นางออง ซาน ซูจีเป็นผู้นำนั้น ในช่วง 1990 ยอมรับให้ชาวโรฮิงยาเป็นสมาชิกพรรค อย่างไรก็ตามท่าทีของออง ซาน ซูจี ระหว่างไปเยือนยุโรปเมื่อเร็วๆ นี้ ได้กล่าวว่าไม่แน่ใจในประเด็นเรื่องชาวโรฮิงยา ทั้งนี้เกิดความขัดแย้งขึ้นที่รัฐอาระกันระหว่างชาวโรฮิงยาและชาวยะไข่มาตั้งแต่เดือนมิถุนายน และล่าสุดเมื่อปลายเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ทำให้มีผู้อพยพหลายหมื่นคน และมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก
ที่มา: แปลและเรียบเรียงจาก EU chief Barroso offers new development aid to Burma, BBC, 3 November 2012 Last updated at 10:51 GMT http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-20189448 Free Rohingya http://freerohingya.blogspot.com/2012/11/nld_3.html ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| ฟื้นศูนย์วิจัยนิวเคลียร์ เล็งใช้ อ. องครักษ์ นครนายก Posted: 04 Nov 2012 09:40 AM PST วรวัจน์ เอื้ออภิญญกุล ประกาศฟื้นโครงการวิจัยนิวเคลียร์ ระบุมีความจำเป็นด้านการแพทย์ อุตสาหกรรมและเกษตร ด้านกรีนพีซชี้นิวเคลียร์เป็นเทคโนโลยีที่ไม่คุ้มค่า สุ่มเสี่ยงเกิดอันตรายในวงกว้างประเมินไม่ได้ ได้มีกระแสข่าวว่าขณะนี้มีสถานที่จัดเก็บสารกัมมันตรังสีถึง 29 แห่ง ในเขตชุมชนจังหวัดสงขลา มติชนออนไลน์ รายงานว่า เมื่อ 3 พฤศจิกายน 2555 นายวรวัจน์ เอื้ออภิญญกุล รมว.กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (วท.) กล่าวถึงการดำเนินโครงการศูนย์วิจัยนิวเคลียร์ ต.ทรายมูล อ.องครักษ์ จ.นครนายก ว่า โครงการได้หยุดชะงักมาตั้งแต่ปี 2532 มีปัญหาในเรื่องกระบวนการขั้นตอนการก่อสร้าง แต่ด้วยปัจจุบัน การใช้เทคโนโลยีนิวเคลียร์มีความจำเป็นในแง่ของการนำมาใช้ประโยชน์ด้านการแพทย์ อุตสาหกรรม การเกษตร จึงปฏิเสธไม่ได้ว่าเครื่องมือเหล่านี้ถือเป็นตัวชี้วัด และเพิ่มขีดความสามารถของประเทศได้
ที่มา: มติชนออนไลน์ ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| Posted: 04 Nov 2012 08:54 AM PST "สวนดุสิตโพล" ชี้ ปชช.ชื่นชอบ "ปู"ตั้งใจทำงาน ยี้ ฝ่ายค้าน ค้านทุกเรื่อง 4 พ.ย.2555 สวนดุสิตโพล มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต ได้เปิดเผยผลสำรวจ "จุดแข็งและจุดอ่อนของ รัฐบาล และ ฝ่ายค้าน ในสายตาประชาชน" เพื่อสะท้อนความสอดคล้องของการปฏิบัติงานในความคิดเห็นของประชาชน โดยได้สารวจความคิดเห็นของประชาชนทั่ว ประเทศ จานวน 2,209 คน ระหว่างวันที่ 26 ตุลาคม –3 พฤศจิกายน 2555 ซึ่งสรุปผลดังนี้
ที่มา:,มติชนออนไลน์ ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| ปัญหาชาวนาไทย จำนำข้าว และชาวนาไม่เสียภาษี ? Posted: 04 Nov 2012 07:56 AM PST
ที่มาภาพ : วิวาทะ
ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| ความล้มเหลวของการจำนำข้าวทุกเม็ด : การสร้าง “ ความต้องการเทียม” ในตลาดเปราะบาง Posted: 04 Nov 2012 07:18 AM PST หลักของการค้าขายในตลาดเสรีทั่วไป ได้แก่ การทำให้สินค้าของตนเป็นที่ต้องการของตลาด ซึ่งทำได้ในหลายรูปแบบ เช่น ฉีกตลาดออกไปสู่ตลาดบนเพื่อทำให้ความแตกต่างของรสนิยมอันเป็นแรงกระตุ้นที่สำคัญในการบริโภค แต่สำหรับสินค้าที่มีความแตกต่างน้อย การผลิตก็ไม่สามารถฉีกตลาดไปได้ด้วยคุณลักษณะของสินค้า เช่น สินค้าการเกษตรทั่วไป วิธีการที่ต้องทำกันเพื่อทำให้สินค้าของตนนั้นขายได้และมีราคาดีขึ้น ก็คือ การทำให้สินค้านั้นๆมีน้อยลงในตลาดขณะที่ความต้องการมีเท่าเดิม ซึ่งก็ส่งผลให้สินค้านั้นมีราคาสูงขึ้นทันที เช่น เมื่อหลายปี (สิบปีกระมัง) บริษัทอุตสาหกรรมการเกษตรแก้ปัญหาราคาไก่ตกต่ำด้วยการนำลูกไก่ไปทิ้งทะเล เป็นต้น การทำให้สินค้าที่มีความแตกต่างน้อยหรือไม่มากนักนี้หายไปจากตลาดเพื่อที่จะทำให้สินค้าที่เหลืออยู่มีราคาสูงขึ้นนี้ เรียกได้อีกอย่างหนึ่งว่า เป็นการสร้าง "ความต้องการเทียม" (Pseudo Demand) ซึ่งทำขึ้นเพื่อจะดึงเอาสินค้าที่ผลิตขึ้นมากจนทำให้ราคาตกต่ำนั้นไปอยู่ในที่ที่ไม่ใช่ตลาด เช่น ทะเล เผาไฟ ยุ้งฉางหรือที่เก็บกักไว้เฉยๆ ฯลฯ อันทำให้สินค้าที่ผลิตขึ้นนั้นมีน้อยลงในตลาดนั้นเอง การจัดการกับปัญหาราคาข้าวในประเทศไทย รัฐบาลทุกรัฐบาลตั้งแต่รัฐบาลพลเอก เปรม ติณสูลานนท์ (ทศวรรษ 2520 ) เป็นต้นมาก็ดำเนินมาในลักษณะเดียวกัน คือ การสร้างความต้องการเทียมขึ้นมาในแต่ละปีนั่นเอง แต่การจัดการกับปัญหาข้าวในรัฐบาลนี้แตกต่างจากเดิมในเรื่องขนาดของการสร้าง "ความต้องการเทียม " เพราะรัฐบาลที่ผ่านมามักจะประเมินว่าผลผลิตจะเกิดความต้องการของตลาดโลกจำนวนสักเท่าไร จากนั้นก็จะจัดสรรงบประมาณมาทำให้เกิดการ " จำนำ" ข้าว (ความต้องการเทียม)ในปริมาณที่คาดไว้ ซึ่งก็จะส่งผลให้ข้าวหายไปจากตลาดจำนวนตามที่คาด อันส่งผลทำให้ราคาข้าวสูงขึ้นในตลาดซื้อขายทั่วไป รัฐบาลนี้ได้ขยาย "ความต้องการเทียม" นี้ขึ้นครอบคลุมข้าวทุกเม็ดในตลาดของไทยหรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือรัฐบาลสร้าง "ความต้องการเทียม" ในตลาดข้าวร้อยเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นในทางทฤษฏีแล้วข้าวจึงหายหมดจากตลาดภายใน แม้ว่าในทางปฏิบัติผู้ส่งออกและโรงสีเครือข่ายผู้ส่งออกย่อมมีเครือข่ายผู้ปลูกข้าวของตนอยู่จำนวนหนึ่ง แต่ก็ไม่มากพอที่จะส่งออกได้อย่างเดิม เพราะ "ความต้องการเทียม" ได้แย่งข้าวไปจนเกือบหมดตลาด การสร้าง " ความต้องการเทียม" ครอบคลุมตลาดทั้งหมดเช่นนี้ เกิดขึ้นเพราะคิดว่าจะสามารถควบคุมราคาตลาดข้าวในโลกได้ เพราะไทยเป็นผู้ส่งออกรายใหญ่ ดังนั้น หากไทยยังไม่ส่งออกข้าว ข้าวในตลาดโลกก็ลดลงซึ่งย่อมส่งผลต่อราคาที่ไทยจะขายต่อไปในอนาคตว่าจะต้องสูงขึ้นอย่างแน่นอน แต่การสร้าง "ความต้องการเทียม" ในตลาดการค้าข้าวของโลกวันนี้จะประสบกับปัญหาใหญ่ เพราะตลาดข้าวของโลกวันนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว กล่าวคือ หลังจากทศวรรษ 1990 กลุ่มประเทศคอมมิวนิสต์ในเอเชียที่ล่มสลายและหันกลับมาเดินทางสายเสรีนิยม ได้มุ่งเน้นที่จะพัฒนาอุตสาหกรรมโดยเริ่มจะสะสมทุนเบื้องต้นจากการผลิตเกษตรเพื่อขาย โดยเฉพาะข้าว ได้ทำให้ตลาดข้าวของโลกตกในสภาวะ "ตลาดเปราะบาง" ( Thin Market ) มากขึ้น "ตลาดเปราะบาง" เห็นได้ชัดเจนจากขนาดของตลาดและผู้ผลิตสินค้าป้อนตลาด เท่าที่ผ่านมาตลาดข้าวของโลกมีความต้องการที่ไม่เพิ่มมากนัก เพราะหากราคาข้าวสูงขึ้นเกินไป ประเทศต่างก็ที่เคยซื้อข้าวก็จะหันไปบริโภคอาหารแป้งจากสินค้าเกษตรตัวอื่นแทน ดังนั้นตลาดจึงจะผันแปรอย่างรวดเร็วในกรณีที่ทีการผลิตข้าวเพื่อส่งออกเพิ่มแม้เพียงเล็กน้อย ตัวอย่างเช่น เดิม เวียดนามไม่เคยส่งออกข้าว แต่เมื่อเวียดนามตัดสินใจส่งออกข้าวแม้ว่าปริมาณอาจจะไม่มากนัก เช่น ปีละหนึ่ง-สองล้านตัน ก็จะส่งผลให้ตลาดที่มีขนาดคงที่นั้นกระทบกระเทือนทางด้านราคาทันที ดังนั้น ความหวังที่จะสร้าง " ความต้องการเทียม" ในประเทศไทยทั้งหมดจึงประสบปัญหาทันที เพราะทันทีที่ปริมาณข้าวในตลาดลดลง ราคากำลังจะเพิ่มสูงขึ้น เวียดนามได้ส่งออกเข้าไปสู่ตลาดทันที ส่งผลให้ความต้องการในตลาดโลกนั้นไม่เพิ่มมากขึ้นอย่างที่รัฐบาลนี้คาดหวังเอาไว้ การสร้าง "ความต้องการเทียม"ในตลาด "เปราะบาง" เช่นตลาดข้าวของโลกวันนี้ จึงทำให้รัฐบาลต้องรับภาระอันหนักหน่วงมากขึ้น เพราะรัฐกลายเป็นเจ้าของข้าวทั้งหมดที่ผลิตได้ และยังไม่รู้ว่าจะทยอยออกไปขายให้แก่ใครและขายที่ไหน สิ่งที่ต้องทำก็คือการหาบริษัทมาประมูลเพื่อนำออกออกจากยุ้งฉาง ซึ่งก็ต้องปล่อยให้ประมูลในราคาที่ต่ำแน่นอน เพราะบริษัทที่จะมาประมูลย่อมไม่มีทางที่จะสู้ราคาที่สูงได้ รัฐบาลเองก็เห็นปัญหาอย่างชัดเจนนี้ แต่เนื่องจากทางออกทางเศรษฐกิจของการค้าโลกเหลือน้อยลงมาก ซึ่งจะส่งผลกระทบทางการเมืองอย่างรุนแรงในอนาคตอันใกล้ ทางรอดทางการเมืองทางหนึ่ง ก็คือ ใช้วิธีการประเมินนโยบายด้วยการเบนประเด็นมาอธิบายถึงการทะลายการผูกขาดการค้าข้าวแทน โดยมักจะกล่าวทำนองว่าเมื่อก่อนเราส่งออกมาก แต่ชาวนาจน แต่วันนี่เราส่งออกน้อย แต่ชาวนากลับมีรายได้มากขึ้นเพราะการจำนำข้าว (ตลาดเทียม) ซึ่งเป็นความจริงที่ ปฏิเสธไม่ได้ รวมทั้งพยายามที่จะอธิบายว่าการส่งออกข้าวเกรดดียังทำได้เรื่อยๆ ดังนั้นประเทศไทยก็อาจจะลดการส่งข้าวเกรดต่ำราคาถูกหันไปสู่การผลิตข้าวเกรดสูงราคาแพงแทน แต่ปัญหานี้ไม่ได้ง่ายอย่างที่รัฐบาลอธิบายไว้ การสร้าง "ความต้องการเทียม" ให้มีขนาดเท่ากับตลาดในประเทศทั้งหมด จะทำให้เกิดการขยายตัวของการปลูกข้างเกรดต่ำที่ไม่ต้องการการดูแลมากนักเพิ่มมากขึ้นทันที เพราะการสร้าง " ความต้องการเทียม" เช่นนี้ คือ การดึงภาระ "ความเสี่ยง" ทางเศรษฐกิจทั้งหมดออกจากบ่าของคนปลูกข้าว และการทำเช่นนี้จะทำให้คนจำนวนมากกลับมาสู่การผลิตที่ไม่ต้อง "เสี่ยง" อะไรเลยแบบนี้มากขึ้น ขณะเดียวกัน คนที่อยู่ในชนบทที่ร่ำรวยอยู่แล้ว ก็จะลงทุนในการเพราะปลูกขนาดใหญ่ ( Plantation ) เพื่อผลิตข้างเกรดดี ราคาสูงเพิ่มมากขึ้น คนจำนวนมากที่กลับมาสู่การผลิตที่ไม่ต้อง "เสี่ยง" อะไรเลยแบบนี้ก็ไม่ใช่ชาวนาผู้ยากจนอย่างที่รัฐบาลโหมโฆษณาหรอกครับ ดังที่จะเห็นได้จาก ความเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่กำลังเกิดจากโยบายการจำนำข้าวทุกเม็ด ได้แก่ การขยายตัวอย่างมากของการปลูกข้าวในฤดูกาลที่ผ่านมา และจะขยายตัวมากขึ้นในการปลูกข้าวนาปรังที่กำลังจะมาถึง เหตุผลง่ายๆ ก็คือ เมื่อไมมีความเสี่ยงด้านราคา การลงทุน/ลงแรงปลูกข้าวก็ได้กำไรเห็นๆอยู่แล้ว ยกเว้นว่าจะเจอกับภัยธรรมชาติจนไม่ได้ผลผลิตเลย แต่นั้นแหละก็ยังได้โอกาสรับค่าชดเชยความเสียหายนั้นๆ จากรัฐ ก็ต้องกล่าวอีกครั้งหนึ่งว่า เป็นเรื่องธรรมดา ที่การผลิตอะไรไม่ว่าจะเป็นการเพาะปลูกหรือค้าขายอะไร หากไม่ต้องเสี่ยงทางด้านราคา ก็ย่อมเป็นแรงดึงดูดให้มีผู้เข้ามาสู่กิจกรรมนั้นมากขึ้น ในพื้นที่ "ชนบท" ทั่วไปของสังคมไทย นอกจากชาวนารวยที่ทำการปลูกข้าวในพื้นที่ที่กว้างขวางแล้ว ชาวนาบางเวลา ( part-time farmer ) ที่เดิมจะใช้เวลาทำงานนอกภาคเกษตรกรรมมากกว่าในภาคเกษตรกรรม ก็ได้หันกลับเข้ามาสู่การลงทุนในการปลูกข้าวมากขึ้น ชาวนาบางเวลาที่ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาได้ผันตัวเองออกไปประกอบธุรกิจขนาดกลางและเล็กในเขตเมืองได้ใช้เงินจากนอกภาคการเกษตรมาสู่การทำ "ธุรกิจปลูกข้าว" มากขึ้นในปีนี้ กล่าวได้ว่า กลุ่มชาวนาบางเวลานี้ได้ใช้ระบบการจ้างแรงงานและเครื่องจักรในทุกขั้นตอนของการปลูกข้าว ซึ่งอาจจะเรียกได้ว่าเป็นบริษัทปลูกข้าวขนาดกลางและเล็ก ส่วนใหญ่ของแรงงานที่ใช้ในการปลุกข้าวในภาคเหนือตอนบนและตอนล่างก็จะเป็นแรงงานต่างชาติ ส่วนเครื่องจักรที่มีราคาไม่แพงนั้น ชาวนาบางเวลาที่กำลังเป็นเจ้าของบริษัทปลูกข้าวขนาดเล็กก็จะลงทุนซื้อเอง ในขณะที่เครื่องจักรราคาแพงก็จะใช้วิธีการเช่า แน่นอนว่า รายได้จากภาคเกษตรกรรมของครอบครัวชาวนาบางเวลากลุ่มนี้จะสูงมากขึ้นอย่างแน่นอน และมีผลทำให้จำนวนครัวเรือนชาวนาที่จะได้รับผลประโยชน์จากนโยบายนี้เพิ่มขึ้นจากประมาณหนึ่งล้านครัวเรือนมาเป็นสองถึงสามล้านครัวเรือนจากสี่ล้านครัวเรือน ซึ่งหมายถึงความชื่นชอบทางการเมืองต่อรัฐบาลจะเพิ่มสูงมากขึ้นทีเดียว ปริมาณข้าวที่จะถูกผลิตในปีต่อๆไปจะสูงมากขึ้นๆ จนอย่างไรก็ตามในที่สุด รัฐบาลก็จะไม่สามารถที่จะดำเนินนโยบาย "ความต้องการเทียม" นี้ได้ต่อไปได้อย่างแน่นอน เพราะข้าวที่มีจำนวนมากขึ้นมหาศาลจะเข้าสู่นโยบายจำนำข้าวทุกเม็ด และจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ของระบบการเงินการคลังมากขึ้นตามไปด้วย เพราะจำนวนเงินงบประมาณที่จะต้องเข้าสู่นโยบายจำนำข้าวก็จะมีแต่สูงมากขึ้นๆตามไปด้วย และการระบายข้าวเก่าที่จำนำไว้ก็ยังไม่เห็นว่าจะทำได้ ข้าวใหม่กำลังจะเข้าสู่ยุ้งฉางของการจำนำ ดังนั้น จากนี้ไป เราจะต้องใช้เงินประมาณหนึ่งในสามของงบประมาณแผ่นดินในการรับจำนำข้าวที่เพิ่มสูงมากขึ้น หากไม่หยุดนโยบายนี้ก็อาจจะเป็นครึ่งหนึ่งของงบประมาณแผ่นดิน หากปล่อยให้เกิดการใช้งบประมาณแผ่นดินในลักษณะดังกล่าว ผลกระทบต่อสังคมไทยโดยรวมก็จะมีสูงมาก เพราะงบประมาณการลงทุนด้านอื่นๆที่สัมพันธ์กับชีวิตผู้คนทั้งหมดก็จะหดลงทันที เช่น นโยบายการศึกษา การสาธารณสุข พลังของการบริโภคภายในประเทศอันจะขยายตัวบ้างจากนโยบายจำนำข้าวทุกเม็ดไม่มีทางที่จะทำให้รัฐมีรายได้เพียงพอกับที่ใช้ไปอย่างแน่นอน ผลประโยชน์เฉพาะหน้าปีหรือสองปีนี้ตกแก่ชาวนาบางเวลาจำนวนหลายล้านคน แต่คนทั้งหมดในสังคม รวมทั้งชาวนาบางเวลาทุกคนด้วย กำลังจะเผชิญหน้ากับวิกฤติทางการเงินการคลังที่จะส่งผลกระทบอย่างรุนแรงในอนาคต ผมคิดว่าน่าจะแรงกว่าวิกฤติเศรษฐกิจ 2540 หลายเท่า แม้ว่าอาจารย์อัมมาร สยามวาลา นักเศรษฐศาสตร์อาวุโสที่รู้เรื่องข้าวดีที่สุดในประเทศไทยจะท้วงติงและชี้ให้เห็นผลเสียอย่างชัดเจน ( กรุงเทพธุรกิจ 29 ตุลาคม 2555, อัมมาร์ : รัฐบาลพังไม่แคร์ แต่ห่วงประเทศจะพังเพราะจำนำข้าว ) แต่รัฐบาลก็ไม่มีทางที่จะยุตินโยบายนี้ ไม่แม้กระทั่งจะทบทวน ก็เพราะมองเห็นอย่างชัดเจนแล้วว่าพรรคการเมืองของตนนั้นจะได้รับคะแนนเสียงอย่างท่วมท้นจากจำนวนชาวนาที่กระโดดเข้ามาสู่การปลูกข้าวที่มากขึ้นนี้ ทางออกเฉพาะหน้าในวันนี้เหลือน้อยลงๆ อาจจะกล่าวได้ว่าเหลือเพียงสองทาง ได้แก่ การระดมผู้ส่งออกเดิมทั้งหมดซึ่งเป็นสายตระกูลที่ผูกขาดการค้าข้าวมาหลายชั่วอายุคนมาสู่การเป็น " เอเยนต์" ของรัฐบาลโดยกำหนดค่าตอบแทนตามปริมาณข้าวที่ส่งออกได้ เพื่อที่จะระบายข้าวที่เก็บเอาไว้ โดยทั้งรัฐบาลและผู้ส่งออกรายใหญ่มาตกลงราคาพื้นฐานที่ทำให้รัฐบาลขาดทุนน้อยที่สุด ทางออกที่สองซึ่งยากมากและต้องใช้เวลานานมาก ได้แก่ การสร้างอุตสาหกรรมแปรรูปข้าวให้หลากหลายมากที่สุด เพื่อที่จะเป็นการระบายข้าวที่เก็บเอาไว้ไปสู่การผลิตสินค้าที่มีมูลค้าเพิ่มภายในประเทศ จากนั้น รัฐบาลจะต้องหันกลับมาทบทวนว่าหากจะสร้าง "ความต้องการเทียม" ในตลาดโลกวันนี้จะต้องวางแผนอะไรเพิ่มขึ้นอีก รวมทั้งต้องศึกษาวิจัยให้ชัดเจนว่าชาวนาคือใคร ยังมี "ชาวนา" เหลือร้อยละเท่าไร ผู้ประกอบการการนาหรือผู้จัดการนามีจำนวนเท่าไร เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เรากำลังวางแผนการตัดการงบประมาณไปบนความเชื่อเก่าๆว่ามีสังคมชาวนาและชาวนายากจนอยู่เต็มประเทศไทย ซึ่งไม่จริงแล้วในวันนี้ เอาเข้าจริงๆ ในภาคเหนือ ชาวนาที่เป็นชาวนาจริงที่ยากจน ก็ไม่ได้รับประโยชน์จากนโยบายนี้ เพราะพวกเขาปลูกข้าวเหนียวในพื้นทีเล็กน้อยเพื่อการบริโภคตลอดปีเท่านั้น นโยบายช่วยเหลือคนจน/คนด้อยโอกาสเพื่อลดความเหลื่อมล้ำเป็นเรื่องที่ดี แต่ก็ต้องมองให้เข้าใจด้วยว่าคนจน/คนด้อยโอกาสอยู่ตรงไหนและพวกเขาเหล่านั้นต้องการอะไร มิฉะนั้นนโยบายนี้ก็ไม่ได้ส่งผลดีอะไรตามที่ต้องการเลย ในขณะที่เราเห็นอยู่แล้วว่ากำลังจะเผชิญอะไรในอนาคตอันใกล้นี้ แต่การทักท้วงของอาจารย์ผู้ใหญ่ก็ไม่ได้รับการฟังเลย คำถามก็คือ ใครอีกเล่าจะทำให้เกิดการทบทวนนโยบายการจำนำข้าวทุกเม็ดนี้ หากพิจารณานโยบายการจำนำข้าวให้ชัดเจนนี้ ก็จะเห็นได้ว่าไม่ใช่เรื่องเฉพาะของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์เท่านั้น หากแต่รวมไปถึงกระทรวงและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทางด้านนโยบายการเงินและการคลัง อย่างน้อยที่สุด สี่หน่วยงานหลักที่จะมีบทบาทในดูแลนโยบายทางเศรษฐกิจมหภาค ได้แก่ กระทรวงการคลัง ธนาคารแห่งประเทศไทย สำนักงบประมาณ และสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติแต่น่าประหลาดใจที่มีเพียงข้าราชการในกระทรวงคลังเท่านั้นที่แสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้ โดยมีจดหมายแสดงความวิตกกังวล และเสนอให้รัฐบาลเร่งระบายข้าวที่เก็บเอาไว้ให้เร็วและมากที่สุด และคุณวีรพงษ์ รางมางกูรที่เคยกล่าวไว้ทำนองว่ารัฐบาลจะพังเพราะนโยบายจำนำข้าวนี้ ในขณะที่ผมไม่ได้ยินเสียงของหน่วยงานอื่นๆเลยทั้งๆที่เป็นหน้าที่ของหน่วยงานเหล่านี้โดยตรง เมื่อสิบปีก่อน อาจารย์รังสรรค์ ธนะพรพันธ์ ได้ตั้งคำถามไว้ในบทความชื่อว่า Technocrats หายไปไหน โดยชี้ให้เห็นว่าภายหลังจากที่รัฐบาล พ.ต.ท. ทักษิณ ชินวัตร ขึ้นมามีอำนาจก็ได้ทำให้กลุ่มเทคโนแครตที่ครั้งหนึ่งเคยมีบทบาทกำกับนโยบายของรัฐหมดอำนาจลงไป หากคิดต่อจากบทความของอาจารย์รังสรรค์ ในด้านหนึ่ง การหายไปของเทคโนแครตในการกำกับนโยบายของรัฐซึ่ง ก็ถือได้ว่าเป็นกระบวนการเคลื่อนไปสู่ประชาธิปไตยแบบหนึ่ง แต่หากคิดในอีกด้านหนึ่ง การหายไปของเทคโนแครตในลักษณะที่กลายเป็นกลไกเชื่องๆของรัฐบาล กลับทำให้สังคมปราศจากพลังทางความรู้ในการต่อรอง/ต่อต้าน/หรือปรับเปลี่ยนนโยบายสาธารณะที่จะทำร้ายสังคมไทย วันนี้เอง จึงอยากจะเรียงร้องให้เทคโนแครตทุกหน่วยงาน และทุกคนในสังคมไทยช่วยกันมองไปข้างหน้าให้ไกลๆ เราจะปล่อยให้สังคมคาดหวังกับผลประโยชน์เฉพาะหน้าสั้นๆไม่ได้ อย่าลืมนะครับ มีเส้นแบ่งกันอยู่ระหว่างนโยบายประชานิยมแบบก้าวเข้าสู่สังคมสวัสดิการ กับนโยบายประชานิยมแบบผลประโยชน์เฉพาะหน้าเท่านั้น เราต้องทำให้สังคมมีศักยภาพมากที่สุดในการเดินไปข้างหน้าพร้อมกันจินตนาการของสังคมที่ดีกว่า ไม่ใช่สังคมที่มีสายตาสั้นและมองเฉพาะช่วงเวลาอันใกล้เท่านั้น ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| วรดุลย์ ตุลารักษ์: เลือกตั้งสหรัฐ และด้านกลับของการเมืองระบบสองพรรค Posted: 04 Nov 2012 06:17 AM PST สัมภาษณ์ "วรดุลย์ ตุลารักษ์" นักวิจัยด้านเศรษฐกิจและแรงงาน มหาบัณฑิตด้านเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐเนแบรสกา ในโอกาสที่การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาครั้งที่ 57 กำลังจะเริ่มขึ้นในวันที่ 6 พ.ย. นี้โดยเป็นการแข่งขันของผู้สมัครหลักๆ คือบารัก โอบา ประธานาธิบดีคนปัจจุบันจากพรรคเดโมแครต และมิตต์ รอมนีย์ ผู้สมัครประธานาธิบดีจากพรรครีพับลิกัน โดยคุณวรดุลย์ ซึ่งเคยอาศัยในสหรัฐอเมริกาตรงกับช่วงที่มีการเลือกตั้งประธานาธิบดี 2 สมัย ตอบคำถามที่ว่าการเมืองของการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกามีสีสันอย่างที่สื่อมวลชนนำเสนอหรือไม่ โดยเขากล่าวว่า ที่ผ่านมาเราจะเห็นว่าการเมืองสหรัฐอเมริกามีสีสัน มีการแข่งกันค่อนข้างสูง แต่จากการสังเกตการเมืองสหรัฐจะใช้ประเด็นหาเสียงอยู่ไม่กี่ประเด็น เช่น พรรครีพับลิกันจะชูนโยบายลดภาษีให้บริษัท ลดภาษีให้คนรวย ซึ่งพรรคเดโมแครตจะไม่เห็นด้วยกับนโยบายนี้ ส่วนนโยบายด้านสังคม พรรคเดโมแครตดูจะเป็นเสรีมากกว่า เช่น สนับสนุนการทำแท้งที่ถูกกฎหมาย และการแต่งงานของคนเพศเดียวกัน ซึ่งพรรครีพับลิกันไม่เห็นด้วย ประเด็นเหล่านี้ถูกนำเสนอและใช้แข่งขันกันมาหลายสิบปีแล้ว อย่างไรก็ตามแม้ประเด็นแข่งขันของสองพรรคใหญ่ และนโยบายจะอยู่ตรงกลางๆ แม้จะดูหวือหวาในช่วงเลือกตั้ง แต่หลังเลือกตั้งไปแล้วก็ดำเนินนโยบายใกล้เคียงกัน อย่างนโยบายการทำสงครามในตะวันออกกลาง รัฐบาลทุกพรรคก็เข้าไปทำสงครามในตะวันออกกลาง และเมื่อทหารอเมริกันเสียชีวิตกลับมาทั้งสองพรรคก็ต้องไปแสดงความไว้อาลัยกับทหารอเมริกัน ทั้งนี้ระบบการเลือกตั้งของสหรัฐอเมริกาทำให้พรรคเล็กๆ ขึ้นมาเป็นตัวเลือกได้ยาก โดยในช่วงก่อนการเลือกตั้งครั้งนี้มีผู้สมัครประธานาธิบดีจากพรรคกรีนคือ พญ.จิล สไตน์ ที่ต่อมาไม่สามารถเข้าร่วมการดีเบตได้ เพราะคณะกรรมการการจัดการโต้วาทีชิงตำแหน่งประธานาธิบดี (Commission on Presidential Debate หรือ CPD) กำหนดให้ผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีต้องได้รับคะแนนนิยมจากการสำรวจไม่ต่ำกว่าร้อยละ 15 ทำให้คะแนนของผู้สมัครจากพรรคอื่นไม่เพียงพอที่จะได้เป็นแคนดิเคตในการดีเบต นอกจากนี้ยังมีวิธีคิดที่ผู้มีสิทธิลงคะแนน จะลงคะแนนแบบยุทธศาสตร์ (Strategic voting) ให้พรรคที่สามารถแข่งขันกันได้เท่านั้น ทำให้พรรคที่ไม่มีความหวังอยู่เลย แนวโน้มของการเมืองสหรัฐอเมริกาจะเป็นระบบสองพรรคมากขึ้น จะไม่มีพรรคเล็กเกิดขึ้นได้เลย ซึ่งถ้าเปรียบเทียบกับยุโรปแล้ว ประเทศในยุโรปเปิดโอกาสให้พรรคการเมืองขนาดเล็กมาเป็นตัวเลือกมากกว่า วรดุลย์สรุปในตอนท้ายว่า "การเมืองสหรัฐอเมริกามีแนวโน้มนำไปสู่ระบบสองพรรค และเบียดขับพรรคอื่นๆ ออกไปจากตลาดการเมือง เหลือแต่พรรคใหญ่ๆ ข้อดีก็คือพรรคการเมืองที่เหลืออยู่มีฐานเสียงอยู่แน่นอน ผลักดันนโยบายของพรรคได้แน่นอนเพราะมีฐานเสียงรองรับ และมีเสถียรภาพเพราะเป็นพรรคใหญ่ แต่ข้อเสียคือเมื่อโลกก้าวหน้าไปเรื่อยๆ ความหลากหลายของผู้คนในประเทศก็ย่อมมากขึ้น ดังนั้นคนเหล่านั้นต้องการนโยบาย พรรคการเมือง หรือความเป็นเจ้าของพรรคการเมืองมารองรับตรงนี้ ถ้าขาดซึ่งความหลากหลายของตัวเลือกที่เป็นพรรคการเมืองไป คนที่ไม่เห็นด้วยกับสองพรรคนี้ ก็ต้องถูกบังคับให้ไปเลือกพรรคที่ชอบน้อยกว่า ซึ่งเรียกว่าผู้เลือกตั้งเชิงยุทธศาสตร์ (Strategic voting) เลือกพรรคที่สูสีกันเท่านั้น พรรคที่สามก็เลยไม่เกิด สังคมอเมริกันที่บอกว่าเป็นหม้อที่หลอมรวมคนที่หลากหลายเข้ามาด้วยกัน (Melting Pot) แต่วันหนึงระบบการเมืองกลับไม่สะท้อนโครงสร้างและสิ่งที่เปลี่ยนแปลงทางสังคมที่เกิดขึ้น ก็คงเกิดความขัดแย้งและต้องปรับตัวกันอีกรอบ" ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| NYtimes: แผนผังเส้นทางสู่ชัยชนะ การเลือกตั้ง ปธน.สหรัฐฯ 2012 Posted: 03 Nov 2012 07:36 PM PDT นิวยอร์กไทม์ นำเสนอแผนผังการเลือกตั้งสหรัฐฯ 'เส้นทางสู่ชัยชนะ' ของผู้ลงสมัครทั้งสองคนคือบารัค โอบาม่า กับ มิตต์ รอมนีย์ โดยประเมินจากผลสำรวจโพลล์ ผลการเลือกตั้งคราวก่อน และสภาพภูมิทัศน์ทางการเมื (ที่มาของแผนผัง: New York Times) แผนผังแสดงแนวโน้มการลงคะแนนของคณะผู้เลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาที่จะมีขึ้นในวันที่ 6 พ.ย. นี้ โดยนิวยอร์กไทม์ ประเมินและแบ่งออกเป็น 5 เขต สีน้ำเงินเข้มหมายถึงรัฐที่สนับสนุนพรรคเดโมแครตอย่างเหนียวแน่น สีฟ้าหมายถึงรัฐที่มีแนวโน้มว่าพรรคเดโมแครตจะชนะ ส่วนสีเหลืองหมายถึงรัฐที่มีโอกาสเป็นไปได้ทั้งสองทาง สีชมพูหมายถึงรัฐที่มีแนวโน้มว่าพรรครีพับลิกันจะชนะ และสีแดงเข้มหมายถึงรัฐที่สนับสนุนพรรครีพับลิกันอย่างเหนียวแน่น โดยการประเมินของนิวยอร์กไทม์ระบุว่า บารัค โอบามา มีแนวโน้มที่จะได้เสียงจากคณะผู้เลือกตั้ง (Electoral College) แล้ว 243 เสียง ต้องการอีก 27 เสียงเพื่อให้เป็นเสียงข้างมาก ส่วนมิตต์ รอมนีย์ ประเมินว่าน่าจะได้เสียงจากคณะผู้เลือกตั้ง 206 เสียง ต้องการอีก 64เสียงจึงจะได้เสียงข้างมาก ขณะที่ผู้สมัครทั้งสองต้องมาชิงเสียงจากคณะผู้เลือกตั้งอีก 89 เสียงที่เหลือ นอกจากนี้ทางนิวยอร์กไทม์ก็
รัฐเมน รัฐเมนพ้นจากการเป็นสนามต่อสู้ รัฐมิชิแกน มิตต์ รอมนีย์เกิดและโตที่รัฐมิชิแกน ซึ่งพ่อเขาเป็นผู้ว่าการรัฐฯ ผู้มีชื่อเสียง แต่สำหรับรัฐที่เอนเอียงข้ รัฐมินนิโซตา เดโมแครตสามารถเอาชนะในรัฐมินนิ รัฐนิวเม็กซิโก เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ปธน. โอบาม่า สร้างสถิติมีชัยชนะเหนือวุฒิ รัฐเนวาดา แผนอนาคตทางเศรษฐกิจในเนวาดาต้ รัฐเพนซิลวาเนีย หลายปีมาแล้วที่เพนซิลวาเนียให้ รัฐโคโลราโด ชัยชนะของปธน. โอบาม่าเหนือรัฐโคโลราโดเป็นหนึ รัฐฟลอริด้า ฟลอริด้ากลับมาเลื่องชื่ออีกครั้งในฐานะสมรภูมิเลือกตั้งสำคั รัฐไอโอวา ปธน. โอบาม่า มีความสัมพันธ์ทางใจกับไอโอว่ รัฐนิวแฮมป์เชียร์ ทำเนียบขาวให้ความสนใจรัฐนิ ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งของที่นี่ รัฐโอไฮโอ มีหนทางน้อยมากสำหรับรอมนีย์ที่ รัฐเวอร์จิเนีย เป็นสมรภูมิเลือกตั้งล่าสุ รัฐวิสคอนซิน การเพิ่ม ส.ส. พอล ดี ไรอัน แห่งรัฐวิสคอนซินเข้าไปในริพั รัฐแอริโซนา การเมืองของรัฐแอริโซนาเปลี่ รัฐนอร์ท แคโรไลนา นอร์ทแคโรไลนาเป็นสมรภูมิที่ท้
ที่มา เรียบเรียงจาก The Electoral Map : Building a Path to Victory, New York Times http://elections.nytimes.com/ ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| "Clean Clothes Campaign" ชุมนุมหน้าร้าน ESPRIT ที่เชียงใหม่ หลังคนงานตุรกีถูกเลิกจ้าง Posted: 03 Nov 2012 06:58 PM PDT นักกิจกรรมแรงงาน จากองค์กรรณรงค์เสื้อผ้าสะอาด รวมตัวหน้าร้าน ESPRIT กลางห้างในเชียงใหม่ เพื่อประท้วงกรณีคนงานที่ประเทศตุรกี 2,000 คนถูกเลิกจ้างโดยไม่ได้รับเงินชดเชย  (ที่มาของภาพและวิดีโอ: จิตรา คชเดช) เมื่อวานนี้ (3 พ.ย.) เวลา 20.30 น. ที่หน้าร้าน ESPRIT ภายในห้างเซ็นทรัลแอร์พอร์ต พลาซ่า จ.เชียงใหม่ นักกิจกรรมหญิงด้านแรงงาน 40 คน จาก Clean Clothes Campaign หรือองค์กรรณรงค์เสื้อผ้าสะอาด จากหลายประเทศ มารวมกันประท้วงกรณีคนงานที่ประเทศตุรกี 2,000 คนซึ่งถูกเลิกจ้างไม่ได้รับเงินชดเชยตามกฏหมาย ทั้งนี้ นักกิจกรรมจากองค์กรรณรงค์เสื้อผ้าสะอาดได้ทำหนังสือถึงบริษัท เรียกร้องให้จ่ายเงินค่าชดเชยให้ทันที ขณะที่ในปัจจุปันคนงานที่ตุรกียังคงชุมนุมอยู่ ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai  |
| You are subscribed to email updates from ประชาไท To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น